Een Portret van Max Ernst by Leonora Carrington - 1939 - 50.2 x 26.7 cm Een Portret van Max Ernst by Leonora Carrington - 1939 - 50.2 x 26.7 cm

Een Portret van Max Ernst

olieverf op doek • 50.2 x 26.7 cm
  • Leonora Carrington - 6 april 1917 - 25 mei 2011 Leonora Carrington 1939

Leonora Carrington (1917 - 2011) is een surrealistische schilder en schrijver. Als dochter van een Engelse industrieel, spendeerde Carrington haar kindertijd op een landgoed omgeven door dieren en las ze sprookjes en legendes (ze schreef ook zelf een aantal sprookjes). Ze bezoekt al deze herinneringen in haar volwassen leven opnieuw via dromerige scènes. Leona Carrington had een relatie met Max Ernst, maar de Tweede Wereldoorlog scheidde ze. Hij werd in de gevangenis gezet door de vijand. Ze vluchtte naar Spanje en belandde in depressie omdat ze haar geliefde niet kon redden. Ze spendeerde een tijdje in een psychiatrisch ziekenhuis en verhuisde toen naar Mexico. Dit portret van Max Ernst is een getuigenis van die periode. 

Dit schilderij, heel symbolisch, is raadselachtig en daagt de interpretatie uit. Max Ernst draagt gestreepte sokken en een rode bontjas, als een sjamaan. Dit vogelachtige kostuum is een zinspeling op alle vogels die in de schilderijen van Ernst aanwezig zijn. Er is ook een foto waarop Max Ernst bij een bal in 1958 een vogel kostuum draagt. Het sneeuwwitte haar van Max weerklinkt in het Arctische landschap om hem heen. 

Het witte paart is waarschijnlijk een representatie van het alter ego van Leonora. Het paard is ook als een totemdier voor de kunstenares en het komt voor in verschillende van haar kunstwerken als een symbolisch surrogaat. Het paard is afgebeeld in een bevroren beweging vergelijkbaar met de hyena in een ander kunstwerk genaamd The Inn of the Dawn Horse. Hier galloppeert het paard niet vrij in een groen landschap. Het zit vast op een ijsschots, bedekt met ijspegels. Dit zou kunnen symboliseren dat haar hart voor goed aan Max Ernst toebehoort. Het witte spectrale paard met zijn bevroren blik en glazige ogen wordt vergeleken met het paard in De Nachtmerrie van Fuseli. De lantaarn die Ernest draagt is vergelijkbaar met een laboratorium fles en geeft de artiest het uiterlijk van een eenzame alchemist. Het kleine paard binnenin vertegenwoordigt het lijden van Carrington in deze relatie; het reflecteert de zorgen van deze turbulente periode.

- Tony Goupil

Als je geïnteresseerd bent in deze tekst, dan kun je meer leren over de artiest in het artikel van vandaag "Leonora Carrington And Her Surrealist Life In Her Own Words" in DailyArt Magazine.