Laurits Andersen Ring
Helaas is dit de laatste zondag van onze samenwerking met het Staatsmuseum voor Kunst deze maand. Maar niet getreurd, we zullen hun meesterwerken blijven presenteren op DailyArt. Fijne zondag!
Laurits Andersen Ring trouwde in 1896 met Sigrid Kähler (1874-1923), het jaar voor hij dit portret van haar schilderde. Hij was toen 42 jaar oud en zij 22. Het is dus aannemelijk om, zoals veel kunsthistorici, dit werk te interpreteren als een liefdesverklaring aan zijn zwangere vrouw. De aanbrekende lente in het schilderij dient daarbij als een symbool voor de lichamelijke voltrekking van hun liefde.
Vanwege de overdaad aan geluk, hoop en bloeiende planten lijkt het haast alsof de gewaarwording van het tegengestelde van leven, de dood, het onderliggende thema is waarmee Ring worstelde in dit werk.
Hoewel hij atheïst was, drukte Ring die ervaring uit in veel schilderijen. Hier doet hij dat door Sigrids buik te contrasteren met de onvolgroeide, knoestige takken van de boom. Dat beeld dient als herinnering aan hoe kwetsbaar ontluikend leven is, zowel voor de mens als in de natuur.
Dit schilderij is een van vele monumentale portretten van vrouwen en echtgenotes die Deense kunstenaars maakten in de decennia rond 1900. Die schilderijen geven een beeld van vrouwen dat zich geleidelijk aan bevrijdt van de verheerlijking van het moederschap uit de Romantische periode, toen men terugdeinsde van zowel het vrouwelijke lichaam en intelligentie. Het nieuwe beeld dat gecreëerd wordt is dat van een onafhankelijkere, kalmere type vrouw die met stille zelfverzekerdheid die lichaam en geest verenigt.