Blue Crest

Wassily Kandinsky, de vader van niet-objectieve kunst, werd geboren op deze dag in 1866. Laten we het vieren! :) We presenteren het werk van vandaag dankzij het Russisch Museum. :)

Als student raakte Kandinsky geïnteresseerd in etnografie en probeerde hij de oorsprong van zijn geboortecultuur aan te raken. In de zomer van 1889 was er een gebeurtenis die een enorme impact had op het wereldbeeld van de student rechten. In opdracht van de Vereniging van Liefhebbers van Natuurlijke Wetenschappen, Antropologie, en Etnografie bracht hij meer dan een maand door op expeditie in het noorden van Rusland, in de provincie Vologda. Op de pagina's van het boek Steps vertelde hij over wat hem choqueerde in de noordse dorpen: de diversiteit en helderheid van de inheemse kleding. De interieurs van de dorpshuizen zagen er net zo opvallend uit. Zoals de kunstenaar later vertelde, leek het alsof je in een sprookje zat zodra je de dorpshut binnenkwam. Impressies uit het noorden dommelden in het diepst van zijn ziel terwijl hij zijn studie voortzette aan de universiteit. 

Als afgestudeerde en postdoctorale student van de rechtenfaculteit van de Universiteit van Moskou stopte hij op 30-jarige leeftijd met werken aan zijn thesis en reisde naar München om daar een kunstopleiding te volgen. 

Kandinsky probeerde zijn gevoelens uit te drukken door picturale middelen met behulp van kleur, lijn en abstracte vorm. Het verhaal interesseerde hem niet: "Kleur is een middel om directe invloed uit te oefenen op de ziel. Kleur is het toetsenbord, de ogen zijn de hamers, de ziel is de piano met zoveel snaren. De kunstenaar is de handen die piano spelen, die doelbewust de ene of de andere toets raken om trillingen in de Ziel te veroorzaken."

Blue Crest, gecreëerd in 1917, presenteert een drama van figuren, kleuren en afbeeldingen. De vortex-achtige stroom van het leven, het verbranden van de schilderachtige 'materie' is hier een uitdrukking van spirituele spanning en sombere voorgevoelens. Tragische tonen zijn te horen in de dooreengevlochten haveloze zwarte lijnen die de compositie omlijsten. Een turbulente donkere achtergrond lijkt op een zeestorm. Sterke golven die de wrakstukken en de overblijfselen van levensvormen absorberen en rondsmijten: boten, koepels, klokkentorens en kerken. Hun botsing en concentratie in het midden van het beeld, de kleuruitdrukking, al deze creëren een gevoel van symfonisch geluid in al zijn volheid, sterkte en kracht.

PS Hier is een kijkje in Kandinsky's wereld van Russische sprookjes.