Het paard Piebald

Afstekend tegen stormachtige boogwolken staat een grijs, bontgevlekt paard. Het heeft zijn hoofd enigszins gedraaid om aan te geven dat het zich bewust is van zijn omgeving. Paulus Potter, de beste dierenschilder van zijn tijd, beeldde het paard af met nauwgezette aandacht voor elk deel van zijn lichaam: de intense glans van de vacht en de manen, het traanachtige vocht van zijn oog en de strakke elegante lichaamslijnen van het dier. Maar de kunstenaar voorzag het paard ook van een zeer eigen persoonlijkheid, waarbij wildheid samengaat met intense gevoeligheid. Inderdaad, het dier lijkt te reageren op het geluid van de jacht die op enige afstand plaatsvindt.

De betekenis van het schilderij is tweeledig. Het zou gewoon een paardenportret kunnen zijn, gemaakt in opdracht van de eigenaar van het landhuis aan de rechterkant. Het van zo nabij gezien afbeelden van zijn huisdier beantwoordt aan de trots die een rijke Nederlandse landheer als eigenaar van zo'n prachtig stuk vee koestert. Maar, anderzijds, het paard is niet vastgebonden en lijkt  vrij rond te kunnen lopen. Het paard is onberispelijk verzorgd en staat tegen een achtergrond van gecultiveerde akkers. Mogelijk brengt dit tot uitdrukking dat de bron van de Nederlandse welvaart er in lag dat de mens in staat was de woeste natuur te temmen.

Als je houdt van paarden in de kunst en van dieren in het algemeen, dan zou je zeker eens in onze DailyArt Shop moeten kijken naar onze set van 50 ansichtkaarten met als thema Dieren in de kunst.

PS Een van de beroemdste paardenschilders was de rebelse Rosa Bonheur: hier kun je meer te weten komen over haar befaamde dierenschilderijen.