August Macke

August Macke (1887-1914) was een van de voornaamste leden van de Duitse expressionistengroep Der Blaue Reiter. Hij leefde in een voor de Duitse kunst zeer vernieuwende tijd: hij was getuige van de ontwikkeling van de belangrijkste Duitse expressionistische stromingen en de komst van de opeenvolgende avant-garde stromingen die in de  rest van Europa ontstonden. Als een echte kunstenaar van zijn tijd, wist Macke  hoe hij de elementen van de avant-garde die hem het meest boeiden te verwerken in zijn schilderkunst.

Macke woonde en werkte het grootste deel van zijn creatieve leven in Bonn, met uizondering van enkele periodes die hij doorbracht aan het meer van Thun (Zwitserland) en verscheidene reizen naar Parijs, Italië, Nederland en Tunesië. In Parijs, waarheen hij voor het eerst in 1907 reisde, zag Macke het werk van de impressionisten en kort daarna ging hij naar Berlijn, waar hij enkele maanden verbleef in het atelier van Lovis Corinth. Zijn stijl werd sterk beïnvloed door het Franse impressionisme, het post-impressionisme en in latere jaren door het fauvisme. In 1909 trouwde hij met Elisabeth Gerhardt. Via zijn vriendschap met Franz Marc maakte hij in 1910 kennis met Wassili Kandinsky. En enige tijd lang deelde hij de los van de realiteit staande esthetiek en de mythische en symbolistische  belangstelling van Der Blaue Reiter.

Macke's ontmoeting met Robert Delaunay in Parijs (1912) was een soort openbaring voor hem. Delaunays kleurrijke kubisme dat door Guillaume Apollinaire orfisme was genoemd, beïnvloedde Macke's kunst vanaf dat moment. Zijn Winkeletalages kunnen worden beschouwd als een geheel eigen interpretatie van de etalages van Delaunay, gecombineerd met op hetzelfde moment aanwezige beelden die kunnen worden aangetroffen in het Italiaanse futurisme.

De exotische sfeer van Tunesië, waar Macke in april 1914 met Paul Klee en Louis Moilliet rondreisde was fundamenteel voor het ontstaan van de luministische benadering in de laatste periode, waarin hij een reeks doeken maakte die tegenwoordig worden beschouwd als meesterwerken. Het oeuvre van Macke kan worden gezien als expressionistisch (in zijn oorspronkelijke Duitse bloeitijd tussen 1905 en 1925), maar deels ook als fauvistisch. In de schilderijen gaat het vooral om het tot uitdrukking brengen van gevoelens en stemmingen en niet zozeer om de weergave van een objectieve werkelijkheid, waarbij kleuren en vormen worden verwrongen.

Macke's carrière kwam op 26 september 1914 abrupt ten einde door zijn vroegtijdige dood aan het front in de Champagnestreek in de tweede maand van de Eerste Wereldoorlog. Zijn laatste schilderij,  Afscheid, toont de trieste stemming die na het uitbreken van de oorlog neerdaalde. In datzelfde jaar had hij zijn beroemde schilderij Turks cafe in München gemaakt (1914).