Albaydé

Jego nieskazitelne wykończenie, ostre linie i stonowana paleta umiejscawiają Albaydé Alexandra Cabanela w sercu doskonałości akademickiej. Rzeczywiście, urodzony w Montpellier Cabanel - zwycięzca Prix de Rome w roku 1845 - był jednym z ostatnich zagorzałych akademików zdeterminowanych, aby utrzymać rygory i hierarchie Akademii w obliczu radykalnych wyzwań, jakie stawiał jej między innymi Gustave Courbet. Temat został zasięgnięty z orientalistycznego wiersza Victora Hugo 'Fragmenty Węża', w którym poeta
pożąda „uroczych sarnich oczu Albaydé”. W sposób, zasięgnięty z ospałych aktów Ingresa, Cabanel przedstawił ospałą postać Albaydé jako obiekt wizualnej przyjemności, a także jako alegorię. Albaydé została przygotowana w ramach tryptyku, którego tematem była niepewność przejścia od młodości do dorosłości. Albaydé reprezentowała skrzywioną młodzieńczą niewinność. To fascynujące, że jest przedstawiana jako uwodzicielska, choć zaniedbana orientalna kurtyzana, w przestrzeni przywodzącej na myśl islamski salon, harem i palarnię opium.