Co za odwaga!

Nieszczęścia Wojny to seria rycin stworzonych pomiędzy 1810 i 1820, która zawiera obrazy z wojny i głodu, jak i również alegoryczne sceny odnoszące się do okresu po wojnę, gdy konserwatywny Król Ferdynand VII został przywrócony na hiszpański tron. Sceny zostały zainspirowane aktualnymi wydarzeniami, których artysta był świadkiem, lub o których przeczytał w relacjach z gazet; Goya wyrył je na miedzianych płytkach, które zostały odbite 35 lat po jego śmierci. Sam artysta opisał je jako „tragiczne konsekwencje krwawej wojny w Hiszpanii z Bonapartem oraz innych bezwzględnych kaprysów”. Płytka 7, którą Goya zatytułował Que Valor! (Co za odwaga!), ukazuje odważną 22-letnią Augustinę de Aragon, czasami porównywana do hiszpańskiej Joanny d'Arc. Latem 1808 roku, gdy armie Napoleona bagnetami przecierały drogę przez Saragossę w drodze do Portugalii, Augustina przybyła na pole bitwy z koszem jabłek, aby odświeżyć hiszpańskich partyzantów, próbujących chronić swoje miasto. Kiedy dotarła do murów obronnych, zastała tylko poległych żołnierzy. Wspinając się po nich, chwyciła zapałkę z jednego, aby zapalić lont armaty, strzelając z niej w pojedynkę w nadciągające oddziały francuskie. Utrzymywała swoją pozycję, obsługując armatę, dopóki jej odwaga nie zainspirowała uciekających wojsk hiszpańskich do powrotu do bitwy. Tego dnia Francuzi poddali się, ale powrócili kilka tygodni później, przejmując miasto dom, po domu.