Guercino
Obraz przedstawia dwóch młodych pasterzy wpatrujących się w czaszkę, z myszą i dmuchawcem, umieszczoną na cippusie z napisem Et in Arcadia ego ("Ja też [byłem] w Arkadii"). To ostatnie jest moralnym odniesieniem do Śmierci. Zwrot ten pojawia się po raz pierwszy w sztuce i architekturze właśnie w tym dziele.
Ikonografia motywu memento mori symbolizowanego w sztuce przez czaszkę była popularna w Rzymie i Wenecji od czasów renesansu. Obraz ten jest bezpośrednio związany z Apollem i Marsyasem, który Guercino namalował dla Wielkiego Księcia Toskanii w 1618 roku (Galleria Palatina, Palazzo Pitti, Florencja): na obu obrazach pojawia się ta sama grupa pasterzy. Przyjmuje się, że Et in Arcadia Ego nie mogło istnieć jako samodzielna kompozycja przed obrazem florenckim, a więc musiało zostać wykonane później.
W obrazie tym Guercino przekształca rustykalnych gapiów w protagonistów samowystarczalnego tematu moralizatorskiego. Efektywną eksplorację memento mori zapewnia dodanie czaszki z robakiem i muchą oraz napisu Et in Arcadia ego.
Ikonografia memento mori w pastoralnej scenerii, wywodząca się z Ekologów Wergiliusza, była dobrze znana w sztuce weneckiej i rzymskiej od czasów renesansu, ale tutaj po raz pierwszy jest wyraźnie wyjaśniona poprzez dodanie napisu.