Niski pływ w Grandcamp

Historia neoimpresjonizmu zaczyna się w 1884 roku, kiedy Georges Seurat (1859-1891) po raz pierwszy spotkał Paula Signaca (1863-1935). Radykalnie odmiennych pod względem pochodzenia i temperamentu dwóch młodych artystów spotkało się na inauguracyjnej wystawie zbiorowej Artistes Indépendants, która powstała w proteście przeciwko restrykcyjnym kryteriom selekcji corocznego jury Salonu Paryskiego. Seurat miał 24 lata i szukał rozsądnych zasad, którymi można by regulować piękno, gdyż, jak twierdził, „sztuka jest harmonią”. Absolwent école des Beaux-Arts, w 1884 roku pokazał w Artistes Indépendants swoją pierwszą dużą kompozycję figuralną Bathers at Asnières (Londyn, National Gallery), pracę odrzuconą przez jury Salonu, w której przedstawił scenę ze współczesnego życia codziennego — mężczyzn z klasy robotniczej kąpiących się w Sekwanie na przemysłowych przedmieściach na obrzeżach centrum Paryża — wymiarów obrazu historycznego. Prace młodego Seurata wyróżnia natarczywa geometria; w latach 1882-83 w jego studiach malowanych bezpośrednio przed motywem można dostrzec systematyczny układ akcentów kolorystycznych, nadający powierzchniom jego kompozycji jednolitość, która naznacza je osobliwą jednością.