Partia Pokera

Uwielbiam Félixa Vallottona. Miał niezwykłą zdolność do przedstawiania intymności i tajemnicy w codziennych miejscach i zdarzeniach. Podobnie jak Hopper. "Niektóre doskonałe wieści zaskoczą cię: zamierzam się ożenić. Poślubię damę, którą znam i podziwiam od dłuższego czasu, przyjaciółkę, wdowę z trójką dzieci. Ma środki do życia pozwalające utrzymać siebie i dzieci a z tym, co będę w stanie zarobić, z łatwością sobie poradzimy. A co więcej rodzina zajmie się dziećmi i z pewnością będzie mocnym wsparciem dla mojej kariery. Są ważnymi manszardami". W ten nieco cyniczny sposób, na początku 1899 r. Vallotton, ogłosił swoje małżeństwo z Gabrielle Rodrigues-Henriques, córką Alexandra Bernheima. Na skutki nie trzeba było długo czekać, Vallotton wkrótce wystawiał swoje prace w galerii należącej do swoich szwagrów, Josse i Gastona  Bernheimów. Do 1902-1903 r. Valloton namalował wiele obrazów, na których obecna jest jego żona i dzieci a także wielu jej krewnych. Tutaj Gabrielle gra w karty ze swoją matką i wujem. Ale dlaczego w tej niezwykłej kompozycji, główny temat został odsunięty na daleki plan, na niemal niedostępną odległość? Cały pierwszy plan zajmuje owalny stół, oddany za pomocą rabattement, na którym stoi lampa o wyolbrzymionych proporcjach. W tym okresie ralacje Vallottona z rodziną żony zaczynały się psuć. Ponad to, wkrótce malarz kategorycznie odmówił sprzedaży swoich prac szwagrom.