Venus Verticordia, czyli Wenus, poruszycielkę serc, wywodzi się z literatury łacińskiej, gdzie oznacza rolę Wenus, bogini miłości i piękna, polegającą na zwróceniu serc kobiet ku cnocie. Dante Gabriel Rossetti zinterpretował ją jednak w odwrotnym sensie, jako odwracającą męskie serca od wierności. Róże, wiciokrzew, jabłko i naga postać - wszystkie te elementy składają się na temat miłości i seksualności. Jest to również jeden z nielicznych aktów w twórczości artysty. Interpretacja Rossettiego jest widoczna w jego sonecie do omawianego obrazu:
Ona ma w ręku jabłko dla ciebie,
Lecz niemal w sercu chciałaby je zatrzymać;
Śledzi spojrzeniem szlak
Tego, co w twej duszy mogą dostrzec.
A może: "Oto on jest spokojny" - mówi;
"Niestety, jabłko na jego ustach, - rzutka
Która podąża za jego krótką słodyczą do jego serca.
Nieustanna wędrówka jego stóp!".
Przez chwilę jej spojrzenie jest nieruchome i nieśmiałe;
Ale jeśli da owoc, który ją oczaruje,
Te oczy będą płonąć jak u frygijskiego chłopca.
I wtedy jej ptasie gardło z wysiłkiem będzie przepowiadać nieszczęście,
A jej dalekie morza będą jękliwie łkać jak pojedyncza muszla,
I przez jej ciemny zagajnik przebije się trojańskie światło.