Bez tytułu (Upadły Anioł)

Poprzednia środowa Myśl o sztuce skupiła się na perspektywie autora, na jego impulsie twórczym, dotyczącym tworzenia. Ale czy można by zmienić perspektywę, dążąc tylko do dzieła, niezależnie od innych czynników, odróżniając je od pochodzenia, obaw i intencji autora, szukając obiektywnych właściwości endemicznych dla dzieła - czy istnieją autonomiczne elementy, które po przeanalizowaniu określą charakter i jakość obrazu? Monroe Beardsley wierzy w istnienie zestawu wewnętrznych właściwości lub relacji, z których powinno wywodzić się krytyczne rozumowanie - takich jak jedność (organizacja, doskonałość, spójność); kompleksowość (skala, różnorodność, oryginalność) i intensywność (witalność, moc, piękno, głębia). Dla niego to dzieło byłoby jeszcze bardziej szanowane, gdyby więcej z tych wymagań zostało spełnionych. Ta perspektywa wydaje się skupiać wyłącznie na przedmiocie, pomijając inne okoliczności, takie jak intuicja, autorstwo i intencja. Chociaż ułatwiłoby to dyskusję o sztuce, opartą na „faktach empirycznych”. Osobiście wierzę, że tworzenie to coś więcej niż badanie produktu, więc zostawiam was z tym pytaniem: Co Beardsley pomyślałby o tym obrazie Jean-Michelle Basquiat? Do zobaczenia w przyszłym tygodniu, Artur Dionisio