Nuta w czerwieni, Sjesta

Obraz przedstawia Angielkę Maud (Mary) Franklin- modelkę i kochankę Whistlera od połowy lat 70. XIX wieku do roku 1888, leżącą na czerwonej otomanie- rekwizycie studyjnym, który pojawia się w innych pracach z początku lat osiemdziesiątych XIX wieku.  Leżąca postać Maud, szybko i szkicowo wykonana długimi pociągnięciami pędzla, zamknięta w zmysłowej smudze sukni i tapicerki, sugeruje chwilę wolną od pozowania; sjestę zmęczonej modelki, której obszerna spódnica ściele się beztrosko na podłodze, podczas gdy ta odpoczywa z twarzą odwróconą od widza.  Tło jest nieokreślone, jakby obraz został celowo niedokończony; nad tylną krawędzią sofy stylizowany motyl- charakterystyczny „podpis” Whistlera, potwierdza fakt płaskiej płaszczyzny, na której artysta przedstawił scenę.  Maud, która nazywała siebie panią Whistler, była ostatnią z serii kobiet, które były zarówno modelkami Whistlera, jak i jego kochankami; Whistler zakończył ich trwający ponad dekadę romans w 1888 roku, poślubiając Beatrice Birnie Philip Godwin.  Maud pozowała do niezliczonych obrazów, rysunków i grafik, ale Whistler nigdy nie indywidualizował jej cech ani nie pozwolił, by jej imię pojawiało się w tytułach wystawianych przez siebie obrazów olejnych. Jak sugeruje bezosobowy tytuł tego obrazu, Whistler nie tyle przedstawił Maud, ile stworzony przez nią efekt dekoracyjny, co było zgodne z jego dążeniem do sztuki, której cechą jest harmonijne ułożenie kolorów i form, a nie iluzjonistyczne przedstawienie przedmiotu. Życzymy wszystkim leniwego sobotniego wieczoru. A jeśli wolisz bardziej intensywne dzieła sztuki, nie zapomnij spojrzeć na wczorajszego Johna Martina:]