Dwie dziewczyny i oleander

To wczesne dzieło jest jednym z rzadkich obrazów Klimta, w których postacie są w prawdziwej i rozpoznawalnej naturalnej scenerii zewnętrznej, a nie przekształcone w cenną ozdobną arabeskę jak w jego późniejszych pracach. Choć Klimt nie miał jeszcze trzydziestu lat, wykazał się całkowitą biegłością w malowaniu obrazu Dwie dziewczyny i oleander. W ciągu tych lat jego zainteresowania koncentrowały się na sztuce angielskiej z epoki wiktoriańskiej i malarstwie przedrafaelickim. Był to czas, w którym Klimt wykroczył poza wąskie granice malarstwa jako rekonstrukcji historycznej lub realizmu fotograficznego i wkroczył na ścieżkę stylistycznej dekoracji, która w ciągu kilku krótkich lat doprowadzi go do pełnej poezji symboliki. Trzy elementy są najbardziej widoczne w tym obrazie Gustava Klimta: ciepłe odcienie bursztynu i róży, delikatność obrazów i symboli oraz równowaga. Złote koraliki na welonie dziewczyny wyróżniają się, jakby były trójwymiarowe i lśniące. Tekstura kamienia, materiału, kwiatów i skóry wydaje się niezwykle realna.