Wenus i Lutnista

W późnym okresie kariery, Tycjan i jego warsztat wielokrotnie podchodzili do tematu Wenus. Możliwe, że artysta sporadycznie pracował nad tą wersją tematu przez dłuższy czas a jego śmierć sprawiła, że obraz pozostał niedokończony. Krajobraz jest charakterystyczny dla prac Tycjana powstałych ok. 1560 r. Po jego śmierci, niektóre fragmenty, jak twarz Wenus i jej ręce zostały doprowadzone bliżej ukończenia. O tycjanowskich przedstawieniach Wenus wiele napisano. Oprócz celebracji miłości i muzyki (bogini przerywa muzykowanie pozwalając aby Kupidyn założył jej koronę), uważa się, że podejmują neoplatońską debatę o wzroku i słuchu jako środków doświadczania piękna.