Károly Ferenczy był liderem rozwoju i wykorzystania malowania w plenarze na Węgrzech. Był najznamienitszym artystą szkoły Nagybánya i stworzonego przez nich stylu. Nazwa grupy pochodzi od nazwy miejscowości, w której w 1896r. założyli kolonię artystów. Nagybánya to dziś Baia Mare w Rumunii.
Po latach zagranicznych studiów, Ferenczy osiadł z rodziną w Szentendre, w pobliżu Budapesztu. Kiedy studiował w szkole Simona Hollossy'ego w Monachium, znajdował się przez jakiś czas pod wpływem Julesa Bastien-Lepage'a, i pierwsze prace w ojczyźnie, również stworzył w jego stylu. Cztery lata spędzone w Szentendre stanowią osobny rozdział w karierze Ferenczego. Wybierał tematy życia codziennego, pokazując postaci w trakcie zwykłych czynności. W duchu malarskich tradycji monachijskich, Ferenczy przedstawiał sceny na swoich płótnach ale unikał sugerowania dziejących się na nich opowieści. Obserwował postaci z daleka, koncentrując się na ich stanie raczej niż działaniu. Ukazuje się świat o jasnej kompozycji, purytańskiej precyzji, w którym postacie otacza dziwny smutek i liryzm.