Naga kobieta leżąca na brzuchu

Schiele uwielbiał akty. W ciągu swoich dwudziestu ośmiu lat życia, Egon Schiele stworzył jedne z najbardziej radykalnych wizerunków postaci współczesnych czasów. Swoimi niezwykle ekspresyjnymi, całkowicie bezkompromisowymi portretami, w zdumiewający i oryginalny sposób przekracza normy wyrażania siebie, prokreacji, seksualności, erotyzmu i śmiertelności - dominujących obaw w społecznie i psychologicznie naładowanej atmosferze przedwojennego Wiednia.  Prace Schiele już były odważne, ale poszły o krok dalej dzięki włączeniu dekoracyjnego erotyzmu Klimta i temu, co niektórzy mogą nazwać zniekształceniami figuratywnymi, takimi jak wydłużenia, deformacje i otwartość seksualna.  Jednak pomimo jego słynnego twierdzenia, że ​​„erotyczne dzieła sztuki są również święte”, wiele jego wyrazistych przedstawień zostało potępionych jako pornograficzne śmieci.

W 1912 r. Schiele został nawet oskarżony o uwiedzenie nieletniej córki oficera marynarki wojennej, która uciekła z domu;  widziano ją, wraz z kilkoma innymi dziećmi, kręcącą się pod jego pracownią. Chociaż główny zarzut okazał się nieuzasadniony, a potem został oddalony, Schiele zmuszony był do spędzenia 24 dni w więzieniu za wystawianie materiałów erotycznych w obecności nieletnich.  W więzieniu Schiele stworzył serię 12 obrazów przywołujących traumę i dyskomfort związany z zamknięciem w celi.