Oscar Gustave Rejlander
Czy słyszałeś kiedyś o fotografiku Oscarze Gustavie Rejlanderze? Był sławny w swoich czasach, chociaż nie wiadomo nawet, gdzie i kiedy się urodził. Na pewno była to Szwecja, prawodpodobnie około 1813 roku. Przyjaźnił się on z Charlesem Lutwidge Dodgsonem (alias Lewisem Carrollem) i pracował z Julią Margaret Cameron. Oboje pojawili się już wcześniej w DailyArt.
Oscar zaczął swoją karierę dość wątpliwie. Rozpoczął swoje życie zawodowe w Londynie jako właściciel studia fotograficznego, jednak posiadał wiele zajęć dodatkowych. Tworzył prace erotyczne portretujące dziewczyny cyrkowe i panny ulicy. Od 1856 obrał jednak znacznie poważniejszy kierunek. Chciał zgłębić, w jaki sposób mógłby użyć dwa razy tego samego negatywu i dokonać kilku sztuczek. Zasłynął ze swoich „bezgłowych” ludzi – gdzie w druku odcinał głowę modelowi, a potem drukował ją gdzie indziej (coś w rodzaju wycinania i wklejania). Sprawiał, że ludzie wyglądali, jakby trzymali własną głowę lub głowy swoich bliskich. Ludzie uważali to za przezabawne.
Jednak dla Oscara był to dopiero początek. Myślał o sposobach tworzenia bardziej skomplikowanych montaży. Jak ten zaprezentowany dzisiaj, „Dwa sposoby życia”. Przedstawia alegorię stworzonej przez Rafaela „Szkoły Ateńskiej” (1511). Dwóch młodych ludzi jest oprowadzanych przez męskiego przywódcę, tego z brodą pośrodku. Jedną z tych osój jest cnotliwa przyjemność, druga to grzeszna przyjemność. W ostatecznym druku łączy 32 obrazy, których wykonanie i złożenie zajęło mu sześć tygodni. Zdjęcie to wywołało oburzenie i wielkie kontrowersje. Pomyśl tylko o tej nieprzyzwoitej nagości! Nieprzyzwoitość szybko zniknęła, gdy królowa Wiktoria postanowiłą zamówić kopię. Sukces tego druku przyniósł mu sławę i otworzył wiele drzwi do dalszego rozwoju kariery. W 1872 został poproszony przez Karola Darwina o współpracę przy publikacji książki O wyrazie uczuć u człowieka i zwierząt. Wysławił się w świecie naukowym i przyczynił się do wczesnych badań psychologii i psychiatrii. Mimo całej swojej sławie zmarł jako biedny człowiek w 1875 roku. Edynburskie Towarzystwo Fotograficzne musiało zebrać pieniądze na pomoc pozostawionej po nim wdowie.
- Erik