Francisco Pradilla y Ortiz
Doña Juana, Królowa Joanna I Kastylijska była córką Ferdynanda II i Izabeli I, katolickich monarchów Hiszpanii. Poślubiła Filipa I, który relatywnie szybko zmarł na gorączkę, najprawdopodobniej wywołaną przez tyfus. Przez rok noszono drogami Hiszpanii jego trumnę, za którą kroczyła Joanna. Z tego powodu została wysłana (czyt. zesłana) do konwentu Św. Klary w Tordesillas. Rzekomo cierpiała na jakąś chorobę psychiczną aż do swojej śmierci w 1555.
Obraz namalował Francisco Pradilla y Ortiz w 1877 i przedstawia on oszalałą Panią (Doña Juana la loca), owdowiałą królową z trumną swojego zmarłego męża w drodze do królewskiej kaplicy w Granadzie. Ostatecznie został tam pochowany. Na obrazie jest ona w widocznej ciąży z córką, Kataliną Austriacką. Widać, że jej żal i ból przerosły ją, widać go również poprzez cierpienie fizyczne i w jej zachowaniu. Biedna Juana: jest wyraźnie roztrzęsiona, podczas gdy inni żałobnicy już się uspokoili. Czekają cierpliwie, jednak są znudzeni i nie zainteresowani. Jest całkowicie sama i mimo, że Pradilla umiejscowił ją w centrum kompozycji, podkreślił jej emocjonalną samotność w obliczu dworzan biorących udział w procesji. To dokładnie ten moment kiedy traci ona poczytalność.
Podsumowując emocje, jakie nią targały, istotnie można jednak zmienić zdanie o jej szaleństwie. Opłakiwała swojego niewiernego mężą, którego kochała namiętnie, a który spiskował przeciwko niej z jej własnym ojcem, aby nigdy nie zasiadła na tronie. Prawdziwość jej żalu to hołd miłości do tego mężczyzny. Biorąc to pod uwagę, należy ponownie rozważyć jej szaleństwo, kiedy to Doña Juana odrzuca przyzwoitość i ukazuje w pełni ludzkie oblicze.
- Patti Sanders