Charles Dana Gibson
Pewne siebie, stylowe i perfekcyjnie uczesane dziewczyny Gibson'a to amerykańska ikona piękna z przełomu XIX i XX wieku. Uwieczniona przez ilustratora Charles'a Dana Gibson, ta wyidealizowana młoda kobieta była modelką, a później żoną Gibson'a, Irene Langhorne Gibson. Zupełnie jak lalka Barbie miała niewiarygodną figurę, wydatny biust, talię osy i szerokie biodra. W przeciwieństwie do modelek pin-up, Dziewczyna Gibsona była zawsze klasycznie i gustownie ubrana.
Gibson przedstawił swoją Dziewczynę na rysunku długopisem i atramentem w latach 1890. Jego arcydzieło nie tylko prezentuje ideał kobiecego piękna według wyższej klasy średniej, ale także dzięki okazjonalnemu umieszczaniu Dziewczyny w towarzystwie elity społecznej, pozwoliło Gibsonowi na dostarczenie subtelnej satyry na społeczeństwo wyższych klas i ich dziwactwa.
Choć wyrafinowana i szanowana, była ona młodą niezależną kobietą, jak na tamte czasy, uprawiała więc sport i lubiła rekreację jak tenis, golf, wspinaczkę czy jazdę rowerową. Nie była jedną z kobiet walczących o zmiany społeczne czy polityczne. Chętnie korzystała z progresu, ale nie była aktywistką. Romanse sprawiały jej przyjemność, ale nie polegała na mężczyznach, jako niezbędnych do szczęścia. Wręcz przeciwnie, mężczyźni w jej obecności byli raczej odrętwiali i wstydliwi.
Gibson uwiecznił na swoich rysunkach tysiące amerykanek, wiele kobiet napotkanych przez niego w życiu codziennym. Dziewczyna Gibson'a była ogromnie popularna i powielana w wielu znaczących magazynach tamtych czasów. Zainspirowała nie tylko modę i charakterystyczną fryzurę, ale także była tematem piosenek i operetek. Mniej znany był za to Mężczyzna Gibson'a, którego Charles Gibson oparł na postaci swojego przyjaciela Richard'a Harding Davids, amerykańskiego dziennikarza i korespondenta wojennego. Mężczyzna Gibson'a był wyrafinowany i szalenie przystojny, był idealnym odpowiednikiem dla Dziewczyny Gibson'a.
Po Pierwszej Wojnie Światowej przyszła moda na chłopczyce i jazz. To, w połączeniu z wprowadzeniem druku kolorowego i fotografii w czasopismach spowodowało, że znakomicie narysowana Dziewczyna Gibson'a przestała być na czasie.
- Martina Keogan