Wenus

Dzisiejszy obraz prezentujemy dzięki Muzeum Städel. Bawcie się dobrze :)

Wenus jest boginią miłości i piękna. Jako postać mitologii klasycznej wróciła do mody w okresie renesansu. Lucas Cranach starszy, przyjaciel Martina Luthera, przedstawiał ją wielokrotnie. Nasz mały panel jest wyjątkowy, jako że malarz zdemitologizował Wenus w niezwykły sposób – nie towarzyszy jej, jak zazwyczaj, Kupidyn; nie ma tam także kontekstu narracyjnego.

Na pierwszy rzut oka widać jedynie zwykłą, nagą postać, ale nawet ona rodzi pytania. Jej drogocenne, współczesne nakrycie głowy i naszyjniki wskazują na wysoki status. Jednakże, członkini arystokracji nigdy nie pozwoliłaby namalować się nago. Wenus przybiera delikatną pozę, jej zasłona (tak przezroczysta, że prawie niewidoczna) służy głównie do umożliwienia eleganckiego ruchu ramion. Na uwagę zasługuje również sposób, w jaki Cranach radzi sobie ze światłem.

Podczas gdy naga postać skąpana jest w świetle, znajdujące się za nią tło natychmiastowo pogrąża się w kosmicznej i niewytłumaczalnej ciemności. Dziś znamy takie efekty ze zdjęć czy scenografii. W czasach Cranacha, odebrane zostałoby to jako surrealistyczna atmosfera świetlna, która z pewnością nie byłaby wiązana z istotą ziemską. Przedstawienie tak enigmatyczne, uwodzicielskie i intymne jak to najprawdopodobniej zostałoby wykonane dla prywatnego gabinetu osobliwości.

P.S. Możesz zagrać w „Znajdź różnicę” z Lucasem Cranachem tutaj!