Zimowy pejzaż z łyżwiarzami i pułapką na ptaki

Możliwe, że obraz ten stanowi odniesienie do zimy przełomu lat 1564 i 1565, która według ówczesnych źródeł była wyjątkowo sroga.

Scena ta zawiera jednak zapewne głębsze znaczenie, związane z rozpowszechnioną w XVI wieku alegoryczną interpretacją ludzkiej egzystencji. Według tej koncepcji człowiek pobożny jest pielgrzymem, przemierzającym życie usłane niebezpieczeństwami i pokusami, których musi unikać, aby dojść do zbawienia. Stąd też ptasie pułapki, jak ta na prawym pierwszym planie, symbolizowały w ówczesnej literaturze przynęty diabła na nieostrożne dusze (ptak był tradycyjnie symbolem duszy). Podobnie artyści często wykorzystywali sceny jazdy na łyżwach do wyrażenia niepewnej (śliskiej) natury istnienia. Łyżwiarze i ptaki spotykają się tu w swojej beztrosce i bezbronności wobec czyhających na nich niebezpieczeństw. Prezentując zarazem precyzyjną jak i syntetyczną wizję świata, artysta realizuje ten temat z mistrzowską wprawą i kunsztem.

Rzuć okiem na nasz artykuł poświęcony kolejnemu z arcydzieł Bruegla: "Pieter Bruegel The Elder, The Hunters In The Snow In Movies".