Fleury François Richard
François-Fleury Richard (1777-1852) był malarzem z Lyonu i uczniem Jacquesa-Louisa Davida. Karierę rozpoczął od malowania portretów i scen historycznych w stylu akademickim. Obraz przedstawiający Walentynę Visconti był pierwszym godnym uwagi obrazem tego artysty i stanowił przełomowy moment w jego karierze. Za pomocą tego obrazu stworzył on nowy styl, nazywany stylem troubadour (fr. style troubadour).
Obraz został pokazany w Salonie Francuskim w 1802 roku i odniósł natychmiastowy sukces, prawdopodobnie dlatego, że prezentuje ważną postać historyczną w momencie przeżywania intymnych emocji. To poczucie intymności zostało również wzmocnione przez mały rozmiar płótna, niekonwencjonalny dla kompozycji historycznych. Pokazuje on Walentynę Visconti w stanie głębokiej melancholii, opłakującą śmierć jej męża Ludwika Orleańskiego, zabitego przez Jana bez Trwogi w 1407 roku. Kompozycja ta inspirowana jest grobem Walentyny Visconti oraz napisem na nim umieszonym: „Nic ze mnie nie pozostało, sama jestem niczym” („Naught is left me, I am myself naught”).
Widz odczuwa empatię wobec kobiety, być może dlatego, że François-Fleury namalował tę kompozycję po własnym zawodzie miłosnym. Malarz, który studiował średniowieczną historię, namalował Walentynę w realistycznym, gotyckim wnętrzu. Publiczność i krytycy docenili ten obraz ze względu na efekt światłocienia oraz żywą zieleń kurtyny, która tłumi światło i tworzy tajemniczą iluminację.
Walentyna Visconti była sławiona za swoje cnoty przez wielu poetów, w tym Eustache Deschamps. Na obrazie Walentyna dotyka charta, który w średniowieczu stanowił symbol wierności i lojalności wobec męża.