Moema

Dawno, dawno temu żyła piękna autochtonka o imieniu Moema, należąca do plemienia Tupinambás, które zamieszkiwało Brazylię w XVI wieku. Któregoś dnia pojawił się tam marynarz, którego statek zatonął. Pochodził z Europy i miał na imię Diogo. Szybko zdobył zaufanie plemienia i serce Moemy. Byli w sobie zakochani i wiedli szczęśliwe życie razem. Mogłaby to być historia ze szczęśliwym zakończeniem, niestety - nie była. Wkrótce po poznaniu Moemy, Diogo spotyka Paraguaçu, pochodzącą z sąsiedniego plemienia. Zakochuje się w niej i... resztę można sobie dośpiewać: opuszcza Moemę. Kiedy dociera tam statek i Diogo ma szansę powrócić do domu, zabiera ze sobą swoją nową ukochaną, Paraguaçu. Widząc, że statek odpływa, Moema rzuca się do wody i płynie w ślad za odpływającym ukochanym, wykrzykując jego imię. Kiedy statek znika na horyzoncie, Moema poddaje się i tonie, pokonana przez morze i miłość. Na tej historii oparł swój poemat epicki Caramuru, powstały w 1781 r., Frei de Santa Rita Durão.

Victor Meirelles (1832-1903) był zarówno malarzem, jak i popularnym nauczycielem Akademii Sztuk Pięknych. Namalował tę scenę, wyobrażając sobie, co mogłoby się wydarzyć, gdyby Diogo dostrzegł na plaży martwe ciało Moemy. Jest to wyidealizowany portret mitycznej natury pierwszych mieszkańców Brazylii.

- Rute Ferreira