Charles Demuth
Elewator zbożowy zbudowany z betonu i stali góruje nad otaczającymi go budynkami na wiejskich przedmieściach Filadelfii, surowy dowód industrializacji. Ostre linie reprezentujące snopy światła dzielą obraz. Mój Egipt amerykańskiego artysty Charles'a Demuth'a jest najlepszym przykładem precyzjonizmu, wyjątkowego amerykańskiego modernistycznego ruchu artystycznego lat 20-tych, który łączył elementy kubizmu (geometryczne kształty i złamane płaszczyzny) i futuryzmu (nacisk na modernistyczną technologię). Artyści jak Demuth, Charles Sheeler, Joseph Stella i Georgia O’Keeffe, między innymi, nie chwalili, ani też nie szkalowali industrializacji w sztuce, a raczej po prostu przedstawiali obrazy współczesnej architektury, takie jak kominy, mosty i wieżowce czystymi, precyzyjnymi liniami, od których powstał termin precyzjonizm. Ich dorobek artystyczny może być interpretowany jako celebracja postępów inżynierii, a mimo to, wyraźnie, postaci rzadko pojawiają się na tych obrazach, co może być odniesieniem do wyobcowania, produktu ubocznego produkcji na ogromną skalę i automatyzacji.
Charles Demuth odnalazł obfitość tematów w rolniczej społeczności Lancaster County w Pensylwanii, gdzie, dręczony chorobami, spędził większość życia. Od 1927 do 1933, stworzył serię siedmiu obrazów przedstawiających miejscowe fabryki. Mimo, że jego płaskie, uproszczone obrazy podkreślają geometryczne cechy struktur, obrazy nie są abstrakcyjne. Raczej, wpływ fotografii jest widoczny w niekonwencjonalnych punktach widzenia i kadrowaniu, jak również w nadzwyczaj gładkich malowanych powierzchniach bez widocznych pociągnięć pędzla.
To, co nie jest jasne, to związek między obrazem a jego tytułem. Czy górująca struktura, która w rzeczywistości mogła mieć ponad 100 stóp wysokości, reprezentuje architektoniczny cud podobny do Wielkich Piramid? (grobowiec Tutanchamona został odkryty w 1922 wywołując globalną fascynację starożytnym Egiptem). Lub, czy tytuł przyrównuje odczłowieczenie niewolników, którzy budowali piramidy do amerykańskiej siły roboczej w pierwszym dwudziestopięcioleciu XX wieku jako wynik industrializacji? Zdecyduj.
Martina Keogan
Tutaj znajdziesz wyjątkowe przykłady precyzjonizmu namalowane przez Georgię O’Keeffe.