Ljla i Madżnun

Lajla i Qays żyli w Arabii Północnej w VII wieku. Tragiczna historia ich niespełnionej miłości była wielokrotnie opowiadana w kulturach arabskiej, perskiej, tureckiej, azerbejdżańskiej oraz indyjskiej, i pozostała źródłem wielu artystycznych inspiracji. Poza obrazami powstały też wiersze, pieśni, sztuki teatralne oraz (również współczesne) filmy Bollywood.

Qays był młodym poetą szaleńczo zakochanym w Lajli, niekryjącym swojej sympatii do kobiety. Chociaż Lajla odwzajemniała jego uczucia, jej rodzina uznawała go za niestabilnego psychiczne, a jego "zuchwały" podziw dla Lajli za niestosowny. Gdy Qays poprosił Lajlę o rękę, jej rodzina sprzeciwiła się temu i wydała ją za innego mężczyznę. Powstrzymany przed byciem ze swoją ukochaną, Qays stracił jakąkolwiek motywację do życia i w rozpaczy zaczął przemierzać lasy. Spędzał dnie na układaniu wierszy oraz tęsknocie za Lajlą. Przez to zyskał przydomek Madżnun (szalony z miłości).

Zgodnie z indyjskim folklorem, nieszczęśliwa para ostatecznie uciekła i zginęła na pustyni, ścigana przez rodzinę Lajli. Jakiś czas przed śmiercią, zakochani znaleźli schronienie w małej indyjskiej wiosce Binjaur, na granicy indyjsko-pakistańskiej. Mimo że autentyczność tego zdarzenia jest kwestionowana, miejscowi wierzą w to, że Lajla i Qays są tam pochowani i czczą ich groby jako symbol miłości. Mauzoleum (mazar) co roku przyciąga wielu turystów.

Dzisiejsza praca jest miniaturą obrazu Nihala Chanda, cenionego dworskiego artysty szkoły Kishangarh. Ukazuje on bogato ubraną Lajlę, odwiedzającą dramatycznie wychudzonego Madżnuna w lesie, zachęcającą go do jedzenia.

P.S. Piotr I Sprawiedliwy i Inês de Castro – Co życie rozdzieliło, śmierć znów połączy – tu przeczytacie o kolejnej historii miłosnej unieśmiertelnionej przez sztukę!