Boreasz

Tytuł Boreasz pochodzi od imienia greckiego boga uosabiającego wiatr północny, obraz ukazuje młodą dziewczynę uderzaną wiatrem. Notatki Royal Academy z 1904 roku opisują temat obrazu tak: "W poruszanych wiatrem draperiach koloru niebieskoszarego, dziewczyna przechodzi przez wiosenny krajobraz akcentowany różowymi pączkami i żonkilami.". Obraz został wystawiony na sprzedaż w połowie 1990 roku po tym, jak zaginą na 90 lat, co było nie lada sensacją w kręgach artystycznych.

Należy wziąć pod uwagę bardziej mroczną, grecką wersję historii, jednakże wątpliwe jest, że była to intencja Waterhousea. Boreasz, bóg północnego wiatru został odrzucony przez Orejtyję, córkę Erechteusza, króla Aten. Zdecydował się zdobyć ją siłą, jako że przemoc była dla niego naturalnym rozwiązaniem, Boreasz porwał Orejtyję, podczas gdy zbierała kwiaty. Ajschylos napisał sztukę o tym zdarzeniu zatytułowaną Orejtyja, lecz ona również zaginęła. Tego typu tematyka była bardzo popularna w mitologii.

Platon omówił tę legendę w Fajdrosie, gdzie Sokrates zauważa, to jak Sofiści twierdzą, że Orejtyja mogła stracić życie na skałach rzecznych, gdy nagle nadciągną podmuch wiatru północnego, co znaczyło, że została "zabrana przez Boreasza". Sokrates jednakże nie zgadza się z Sofistami, jako że ich „naturalistyczne” wyjaśnienia każdej mitologicznej istoty byłyby przytłaczającą stratą czasu. "Przyjmuję to, w co się ogólnie wierzy, ale na to nie zważam, patrzę na siebie samego". Sokrates nie miał czasu na takie frywolne sprawy, jako że za wskazaniem delfickiej wyroczni przyjął poznanie siebie, za swój pierwszy obowiązek.

Jest to uderzający portret młodej kobiety porwanej przez wiatr, z jej draperiami wprawionymi w ruch. Nieważne, czy widzimy ją jako akceptującą, czy odrzucającą wiatr. Prerafaelici odrzucili mechanistyczne podejście stosowanie przez artystów manieryzmu naśladujących Rafaela i Michała Anioła. Promowali ideę indywidualności każdego artysty i próbowali znaleźć połączenie poezji ze sztuką. Ten ruch był inspirowany kulturą średniowieczną oraz tym, co uznawali oni za przeminiony duchowy i kreatywny element, które zostały zagubione w ruchach artystycznych renesansu.

Waterhouse urodził się w Rzymie, w rodzinie angielskich malarzy w 1849 roku. Ostatecznie trafił do Londynu, gdzie powróciła jego rodzina w 1854 roku. Często robił szkice dziełom z Muzeum Brytyjskiego oraz Galerii Narodowej w Londynie. Waterhouse zapisał się do Royal Academy of Art w 1871, gdzie wkrótce jego dzieła zostały zaprezentowane na letnich wystawach. Jego wczesne prace przedstawione na wielkich płótnach skupiały się na tematach klasycznych, w tym na scenach życia codziennego oraz mitologii greckiej.

P.S. Przy okazji zerknijcie na te klasyczne arcydzieła witające wiosnę!