Unknown Artist
Te oto kafle pokrywały wszystkie tureckie meczety i pałace pomiędzy XVI a XVIII wiekiem. Produkował je warsztat w Iznik, mieście położonym 100 kilometrów od Istanbułu. Powszechnie używane w całym Imprium Osmańskim, stały się typowe dla okresu klasycznego.
Po pierwsze, kafelki jako dekoracja były tanie i praktyczne. Wzory i kolory w założeniu miały być identyczne i powtarzalne. Po drugie, taka sztuka była tworzona pod silnym wpływem osmańskiego dworu. Kafelki reprezentują arystokratyczny styl życia: symboliczny raj, gdzie kwiaty wiecznie kwitną i osiągają doskonałość. Można rozpoznać cztery typy kwiatów: tulipany, goździki, róże i hiacynty. Wraz z charaktyrystycznie ukształtowanymi liśćmi tworzą styl saz. Na klaflach i płytkach kwiaty oraz liście zawsze występują wspólnie. Do ich tworzenia używano takich kolorów jak niebieski, turkusowy, zielony czy czerwony.
W końcu, ta dekoracja odzwierciedla osmański ogród, rozciągający się wewnątrz i na zewnątrz każdego budynku. Ponadto, prawdziwe kwiaty były ustawiane wszędzie, jako ostatnia warstwa dekoracji przez tych, którzy mogli sobie pozwolić na taki styl życia. Kafelki stanowią jedynie pozostałości z przeszłości, które pozwalają nam wyobrażać sobie luskus, w którym żyli.
- Coraline Meric
P.S. Turcy byli znani z wyszukanej sztuki dekoracyjnej. Poza kafelkami, były jeszcze niesławne dywany. Takie kobierce były oznaką prestiżu i dlatego często pojawiają się na renesansowych obrazach. Zobaczcie jakie piękne!