Portret Nini Lopez

Młoda kobieta z Montmartre, przezywana okrutnie Nini-Gueule-de-Raie (fr. Nini-gęba-płaszczki) lub „rybia buźka”, została przedstawiona obok brata artysty. Chociaż dzieło zostało natychmiast zakupione przez marszanda zwanego „le Père Martin” (fr. papa Martin, właśc. Pierre-Firmin Martin), Renoir, podobnie jak wielu jego przyjaciół-impresjonistów, miał wówczas poważne trudności finansowe. Wiosną 1875 roku przeniósł się do nowego studio przy rue Cortot na Montmartre. Malarz polubił niemal dziki ogród, w którym regularnie pozowała mu Nini. Znana z powagi i punktualności młoda kobieta szybko stała się ulubioną modelką artysty, pojawiając się w latach 1875-1879 na co najmniej czternastu płótnach. To dzieło, kładące znaczny nacisk na studium światła padającego za modelką, bez wątpienia zostało wykonane przy jednym z okien wychodzących na ogród studia przy rue Cortot. Renoir dążył do przeniesienia na płótno zmieniających się refleksów światła padającego na sylwetkę ludzką. W roku 1877, talent Renoira jako portrecisty zapewnił mu prestiżowe zlecenia od burżuazji, a Nini zniknęła z jego obrazów. Poślubiła trzeciorzędnego aktora z teatru Montmartre, ku zgorszeniu matki i artysty, który stał się jej opiekunem, gdyż oboje życzyli sobie raczej jej małżeństwa z przedstawicielem burżuazji. Ale przez sześć lat, kiedy pozowała malarzowi, młoda Nini uosabiała renoirowski ideał kobiecości, pełny szczęścia i radości życia.