Joseph Mallord William Turner
Epoka wiktoriańska zasłynęła rozwojem mocy parowej. Brytyjscy inżynierowie eksperymentowali z projektami silników parowych już od 1784 roku, więc do chwili powstania tego obrazu zdążył się dokonać ekscytujący postęp - lokomotywy parowe stawały się nie tylko częścią życia codziennego, ale też częścią krajobrazu.
Deszcz, para, szybkość oddaje uczucie ekscytacji, jakim przesycona była epoka wiktoriańska, w miarę jak idea szybkiej podroży przez Wielką Brytanię stawała się rzeczywistością. Mówi też o tym fenomenie jako momencie prawdziwej kreacji, krajobrazie narodzin nowych czasów, przez który przerzucono śliskie od deszczu metalowe monolity, nie do zatrzymania pod względem szybkości i postępu kulturowego. Pociąg wyłania się z własnych wyziewów, bez trudu sunąc wzdłuż wiaduktu. W opozycji do gwałtowności jego działań, w lewym dolnym rogu, względnie bez ruchu, na wodzie unosi się malutka rybacka łódka, wokół której opadają kłęby pary. Postaci w łódce, dziewczynki tańczące na brzegu rzeki i zając przycupnięty na torach przed pociągiem prawdopodobnie symbolizują kontynuację codziennego życia, które uległo nieodwracalnym zmianom.
Jako że Turner uczęszczał do Królewskiej Akademii Sztuki już w wieku czternastu lat, jego talent został odkryty wcześnie. W swojej karierze dał się poznać jako artystyczny geniusz, opisywany przez angielskiego krytyka sztuki, Johna Ruskina jako artysta, który mógłby „poruszająco i prawdziwie mierzyć nastroje natury”. To szczególny talent do uchwycenia tych nastrojów uwodzi każdego widza jego obrazów. Przez umiejętność malowania tych aspektów krajobrazu, które nie mają formy materialnej, na przykład światła, ruchu lub atmosfery, przekazuje nam to, co wydaje się niemożliwe do zobaczenia na własne oczy
- Sarah Mills
P.S. Tu przeczytacie o wiktoriańskich feministkach i ich paranormalnych siłach! A tu znajdziecie wszystko, co powinniście wiedzieć o epoce wiktoriańskiej!