Egon Schiele
Kariera Schielego była krótka, intensywna i nad podziw produktywna. Zanim zapadł na grypę w 1918 roku, w wieku dwudziestu ośmiu lat, stworzył ponad trzysta obrazów olejnych i kilka tysięcy prac na papierze. Sylwetka ludzka dostarczała Schielemu niewyczerpanej inspiracji dla obrazów i rysunków.
Psychologiczna intensywność autoportretów Schielego rzadko ujawnia się w jego studiach młodych kobiet – nagich lub ubranych prowokacyjnie – które potraktowane zostały z dystansem, niczym obiekty analizy formalnej. Często wyizolowane z przestrzeni, bez kontekstu otoczenia, ich sylwetki stanowią dogłębne studia linii, kompozycji i gestykulacji. Ten portret siedzącej, widzianej od tyłu kobiety jest pełen ekspresji pomimo, że nie widać jej twarzy. Modelką była żona Schielego, Edith Harms, wówczas dwudziestoczteroletnia, którą poślubił w 1915 roku, a która zmarła na grypę jedynie trzy dni przed nim. Nie całkiem ubrana, ale ze starannie ufryzowanymi jasnorudymi włosami, postać ma na sobie jasnoniebieski żakiet narzucony na białą, pasiastą bluzkę – ubiór szanowanej kobiety. Dolna część jej ciała jednakże przysłonięta jest ubraniami, w jakich Schiele zwykł malować prostytutki – białą, koronkową halką i czarnymi pończochami.
Miłego weekendu!
P.S. Tu możecie wkroczyć do pornograficznego świata aktów Egona Schiele (18+).