Czerwone jabłka

Helene Schjerfbeck przez całą karierę tworzyła martwe natury, szczególnie te składające się z ciętych kwiatów i owoców. W Czerwonych jabłkach (1915) do stworzenia gładkiej powierzchni wykorzystała nie tylko jasne kolory, grube warstwy farby i ekspresyjne pociągnięcia pędzla, ale również szpachelki. Jaśniejąca czerwień jest podkreślona komplementarną zielenią. Artystka wykorzystała tu wiele różnych kolorów: całą gamę zieleni, musztardową żółć, różowawą czerwień oraz fiolet w tle. Kolory te są genialnie rozmieszczone, stanowiąc dla siebie przeciwwagę. Schjerfbeck uważała jabłka za najtrudniejszy owoc do namalowania. W późniejszym okresie życia wspominała wpływy, z jakimi zetknęła się jako młoda kobieta w Paryżu, odnosząc się na przykład do obrazów z jabłkami wielkiego francuskiego malarza Paula Cézanne’a, którego bardzo podziwiała.  W szczególności zafascynowana była sposobem, w jaki Cézanne wykorzystywał kolory. „(...) w kwestii kolorów Cézanne był malarzem, który zestawiał ze sobą całkowicie nieprawdopodobne odcienie. Jednak efekt końcowy był harmonijny, ponieważ zawsze wiedział, jakie ilości danego koloru zastosować. Całości dopełnia bowiem nie tylko odcień, ale też ilość koloru. Pojedyncze pociągnięcie pędzla z danym odcieniem jest często wystarczające, a każde kolejne użycie tego samego odcienia niszczy całość”. (Z listu do Marii Wiik, 3 sierpnia 1916 roku).

Prezentujemy dzisiejsze dzieło ze zbiorów Fińskiej Galerii Narodowej dzięki Europeanie <3 Mamy nadzieję, że podobają się Wam nasze obchody Miesiąca Historii Kobiet!

P.S. Tu przeczytacie więcej o Helenie Sofii Schjerfbeck, skarbie Finlandii! <3