Poczynając od połowy XVI wieku kościół rzymskokatolicki jasno określał i potwierdzał swoją doktrynę oraz praktyki, starając się w ten sposób zwalczać wpływ Reformacji. Wysiłek ten, znany jako Kontrreformacja, uznawał edukacyjną i inspiracyjną wartość przedstawień wizualnych oraz nakazywał artystom tworzyć w stylu stawiającym na jasność i dramatyczny zapał.
W 1627 roku Francisco de Zurbarán żył i tworzył w prowincjonalnym hiszpańskim mieście, Llerenie. Uchwycił wizję ukrzyżowanego Chrystusa zawieszonego poza czasem i przestrzenią. Poddając się regułom Kontrreformacji, artysta przedstawił to zdarzenie rozgrywające się nie w tłumie, lecz w odosobnieniu. Wyłaniająca się z ciemnego tła ascetyczna postać została zarówno wyidealizowana w swym cichym, pełnym gracji pięknie i eleganckim cieniowaniu, jak i przepełniona człowieczeństwem przez indywidualne rysy twarzy i stanowczy realizm. Ostre światło wydobywa anatomiczne detale, delikatne fałdy białej przepaski i zwinięty kawałek papieru u podstawy krzyża, na którym umieszczono imię artysty i datę powstania obrazu.
Dziś chrześcijanie obchodzą Wielki Piątek, upamiętniający ukrzyżowanie Jezusa i Jego śmierć na krzyżu.
P.S. Ukrzyżowanie jest jednym z najważniejszych symboli chrześcijaństwa i było przedstawiane w sztuce niezliczoną ilość razy. Tu znajdziecie więcej dzieł sztuki związanych z tym tematem.