Aşıklar

Bu, Magritte'in Paris'te 1927-28'de resmettiği, figürlerin kimliklerinin beyaz bir kumaşla gizemli bir şekilde örtüldüğü küçük bir grup resimden birisidir. Bu rahatsız edici görüntünün kökeni, Magritte'in hayal gücündeki türlü kaynaklara dayandırılmıştır. Sürrealist birçok meslektaşı gibi Magritte de 'Fantômas'tan, ilk kez 1913'te roman türünde ve çok geçmeden Louis Feuillade'in çektiği filmlerde yer alan gerilim serisinin gölge gibi kahramanı, çok etkilenmişti. 'Fantômas'ın kimliği hiçbir zaman açıklanmamaktadır, filmlerde başının üzerindeki bir kumaş ya da çorapla gizlenmiş şekilde görünmektedir. Magritte'in resimlerindeki örtülü kafalar için ileri sürülen bir başka kaynak annesinin intiharının anısındadır. 1912'de, Magritte henüz on üç yaşındayken, annesi Sambre Nehri'nde boğulmuş halde bulunmuştu; bedeni nehirden çıkarıldığında söylentilere göre geceliği başının etrafına sarılıymış. Magritte, resimlerinin gizemini dağıtan açıklamalardan şahsen hoşlanmazdı. Aşıklar'da bir erkek ve kadın sevgi dolu bir jestle, neredeyse fotoğrafları çekiliyormuşçasına birbirlerine yaslanmaktadır. Bu, Normandiya kıyısı ve ötedeki denizin yeşil çayırlarının anlık görüntüleriyle bir tatil enstantanesi olabilir. Ancak aşıkların başlarını kapatan, yüzlerinin gerisine çekilmiş ve omuzları boyunca ip gibi kıvrılmış örtülerin basit tekniğiyle bu 'tatil enstantanesi'nin anlık samimiyeti yabancılaşma, boğulma ve hatta ölümün bir kuruntusuna dönüşmektedir. Görünüşte oldukça sıradan hatta absürt olan bu resim, zihinlerde kan dondurucu şekilde gerçek olmaktadır.