Edgar Degas
Sanat eleştirmeni Edmond Duranty, 1876 tarihli "Yeni Resim" adlı manifestosunda, bir portrenin " fiziksel görünüm ve giyim üzerine ahlaki yansımaların incelenmesi, bir erkeğin ev ortamıyla olan yakınlığının, mesleğinin ona damgasını vurduğu özel niteliklerin gözlemlenmesi." olması gerektiğini söyledi. Degas'ın resimleri, bu portre sanatı kavramında Duranty'ye büyük ölçüde ilham verdi. Birkaç yıl sonra, bu resimde sanatçı (Degas) bu üslubun yeni bir örneğini üretti. Aslında, ilk başta Paris yaşamının basit bir sahnesi olarak algılanabilecek şey, esasen bir portredir - bir koleksiyoncu ve Degas hayranı olan bankacı Ernest May'in (1845-1925) portresi. Görünüşe göre kaotik, ancak büyük bir çağrışım gücü olan kompozisyon, sağlam ve ustaca bir yapıya dayanıyor. Ressam, konusunu belli bir mesafe ile gözlemler. Başarısız bir bankacının oğlu olan Degas, para kazananların dünyasını biliyordu ama buna dahil olmayı reddetti.
Ernest May sahneye hakim. Çevresindeki diğer karakterler borsada yaygın olan gerginliğe işaret ediyor. Ancak sanatçı, dikkati modele yönlendirmek için yüzlerini göstermez veya özelliklerini belirsiz bırakır. Ernest May, uzun, otuz dört yaşında olmasına karşın solgun yüzüyle inanılmaz derecede yaşlı görünüyor. May’in özellikleri o kadar rafine ki Degas'ın hayran olduğu bir sanatçı olan El Greco'nun bir tablosundan kolaylıkla çıkabilirdi. Öte yandan, arka planda soldaki grotesk figürlerde sanatçının borsaya ve finans dünyasına yönelik duygularından bir şeyler süzülür. Degas, modelini tasvir etmenin yanı sıra, zamanının temsilcisi olan bütün bir sosyal grubun kodlarını ve geleneklerini gösteriyor.