Edward Hopper
Hopper için resim konusu olarak bir sinema salonu seçimi, özellikle Sheridan Sineması, kişisel bir seçimdi. New York City'nin Greenwich Village'ında, Hopper'ın stüdyo apartmanının birkaç blok ötesinde bulunan Sheridan (böyle bilinirdi), 1930'larda her hafta sinemalara giden 85 milyon Amerikalıyı tatmin etmek için yükselen bir fenomen olan 20. yüzyıl başlarındaki sinema saraylarının bir örneğiydi. Hevesli bir sinemasever olan Hopper'ın şöyle söylediği kayıtlara geçmiştir: "Kendimi resim yapma modunda hissetmediğimde, bir hafta boyunca veya daha uzun bir süre sinemaya gidiyorum. Sağlam bir sinema alemi yapıyorum!" Sheridan Sineması'ndaki dramatik mimari ve yalnız figürler, Hopper'ın kariyerinin başından itibaren ilgisini çeken temalardı. Sheridan Sineması'ndaki izole figürler yalnız ve yabancılaşmış olarak tanımlansa da , Hopper böyle bir yorumun "abartılı" olduğunu düşünüyordu. Daha ziyade, sinema salonunun gölgeli karanlığını, kalabalık metropoldeki yaşamın toplumsal taleplerinden canlandırıcı bir kaçış olarak görüyor gibiydi.