Vincent van Gogh
Van Gogh, içkiden hasta olduğu ve sigara içenlerin yakalandığı öksürükten çektiği bir zamanda kaçış umuduyla Arles'a taşınmıştır. Buraya 21 Şubat 1888'de varmış ve Hôtel-Restaurant Carrel'da bir oda tutmuştur. İdealist bir şekilde odanın Hokusai'nin (1760-1849) ya da Utamaro'nun (1753-1806) baskılarına benzeyeceğini zannetmiştir.
Şehre, ütopik bir sanat kolonisi bulma fikriyle taşınmış gibi görünmektedir. Danimarkalı sanatçı Christian Mourier-Petersen (1858-1945), iki ay boyunca ona eşlik etmiştir, Arles ilk başta sanatçıya egzotik ve kirli görünmüştür. Bir mektubunda, orasını yabancı bir ülke gibi anlatmıştır: "Zouavelar, kerhaneler, ilk komünyonlarına giden sevimli, Arleslı minikler, tehlikeli bir gergedan gibi görünen cüppesinin içindeki papaz, apsent içen insanlar, hepsi bana başka bir dünyadan gelmiş yaratıklar gibi görünüyor." Yüz yıl sonra Van Gogh 113 yaşındaki Jeanne Calment tarafından, 13 yaşındayken Van Gogh'un tuval almak istediği amcasının kumaş dükkanında çalışmaktaydı, "kirli, kötü giyinimli, rahatsız edici" ve "çok çirkin, nezaketsiz, kaba, hasta" olarak hatırlanmaktadır. Calment ayrıca ona renkli kalemler sattığını da anımsamaktadır.
Van Gogh, Arles'ın manzarasına ve ışığına mest olmuştur, ayrıca bu dönemdeki çalışmaları sarı, lacivert ve leylak renkleriyle bezenmiştir. Sanatçının Arles manzarasını tasvirleri bir Hollandalı olarak yetiştirilme tarzından etkilenmiştir; parçalar halindeki araziler ve bulvarlar düz, perspektiften yoksun gibi görünmektedir fakat sahip oldukları renklerin yoğunluğuyla harika iş çıkarmaktadırlar. Arles'daki parlak ışık sanatçıyı heyecanlandırmıştır ve henüz keşfettiği takdir duyguları çalışmalarının genelinde gözlemlenmektedir.