Ηλιοβασίλεμα, κόλπος Σάκο

Ο Χόμερ ζωγράφισε αυτό το ηλιοβασίλεμα πάνω από τον κόλπο Σάκο στο Μέιν, όχι μακριά από το Πραουτς Νεκ, όπου ο Χόμερ ζούσε και δούλευε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο πίνακας ζωγραφίστηκε από ένα σημείο κοντά στο στούντιο του.

Ο πίνακας αντιπροσωπεύει ένα ιδανικό του αμερικανισμού, καθολικό σε σχέση με το χρόνο και την οικονομική τάξη. Αυτός ο χαρακτήρας αντικατοπτρίζεται στις φιγούρες, την ιστορία και τους συμβολισμούς τους. Το να είσαι Αμερικανός, σύμφωνα με τον Χόμερ, σημαίνει να αντιστέκεσαι μοναχικά ενάντια σε ένα ασυνήθιστο, αφιλόξενο περιβάλλον. Εδώ, τα σχήματα απεικονίζουν την εργασία με αξιοπρέπεια παρά τις δυσμενείς συνθήκες. Στο Ηλιοβασίλεμα, Κόλπος Σάκο, μετά από μια μέρα συλλογής παγίδων που παρασύρθηκαν από μια καταιγίδα που απειλούσε να πάρει και τους συζύγους τους, δύο γυναίκες ψαράδες περπατούν ακούσια και αποφασισμένα πίσω στο σπίτι. Φαίνονται τόσο σταθερές και καρτερικές όσο και τα βράχια κάτω από τα πόδια τους. Ήταν από τις τελευταίες μορφές που συμπεριέλαβε ο Χόμερ στους πίνακές του, καθώς έστρεφε όλο και περισσότερο την προσοχή του στη θάλασσα.

Ένας σύγχρονος κριτικός επέκρινε τον «αφύσικο ουρανό με χρώμα φράουλας» της σκηνής, αλλά ο καλλιτέχνης το θεώρησε ένα από τα καλύτερα έργα του. Μερικές φορές δεν καταλαβαίνω τους κριτικούς τέχνης. Τι είναι κακό με τον αφύσικο ουρανό με χρώμα φράουλας;