Αυτοπροσωπογραφία ως αλληγορία της ζωγραφικής

Με αυτή την αυτοπροσωπογραφία του 1638-39, η Τζεντιλέσκι πήρε μια απίστευτα τολμηρή θέση, δηλώνοντας ότι δεν ήταν απλώς μια γυναίκα ζωγράφος σε μια εποχή που οι γυναίκες δε γίνονταν δεκτές ούτε καν στις καλλιτεχνικές ακαδημίες, αλλά η ενσάρκωση της ίδιας της ζωγραφικής. Χρησιμοποίησε στοιχεία από την Αλληγορία της ζωγραφικής από την "Iconologia" του συγγραφέα Τσέζαρε Ρίπα το 1611, η οποία περιέγραφε όλα τα δημοφιλή μοτίβα της τέχνης. Σύμφωνα με τον Ρίπα, η Ζωγραφική ήταν μια πανέμορφη γυναίκα, με γεμάτα μαύρα μαλλιά, ατημέλητα και στριμμένα με διάφορους τρόπους που συμβόλιζαν τη φρενίτιδα της καλλιτεχνικής ιδιοσυγκρασίας, με τοξοειδή φρύδια που έδειχναν τη σκέψη της φαντασίας, με στόμα καλυμμένο με ύφασμα δεμένο πίσω από τα αυτιά της και με χρυσή αλυσίδα στο λαιμό της από την οποία κρέμεται μια μάσκα που συμβολίζει τη μίμηση. Η Τζεντιλέκσι δεν επέλεξε να συμπεριλάβει το ύφασμα που καλύπτει το στόμα της.