Το Κυνήγι στο Δάσος

Ο πίνακας είναι ένα πρώιμο δείγμα της αποτελεσματικής χρήσης της προοπτικής στην τέχνη της Αναγέννησης, με τους συμμετέχοντες στο κυνήγι, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων, αλόγων, σκύλων και ελαφιού, να εξαφανίζονται στο σκοτεινό δάσος στο βάθος. Ήταν ο τελευταίος γνωστός πίνακας του Ουτσέλο πριν από το θάνατό του το 1475.  Πιθανότατα αποτελούσε διακόσμηση τοίχου για το σπίτι ενός καλλιεργημένου και πλούσιου προστάτη του. Είναι ένας ιδιαίτερα πρωτότυπος πίνακας τόσο ως νυχτερινό τοπίο όσο και ως μια εξαιρετικά δομημένη σύνθεση. Είναι ένας σπάνιος και ασυνήθιστος πίνακας που διατηρήθηκε έως τις μέρες μας και απεικονίζει ένα κοσμικό, σύγχρονο θέμα από την καθημερινή ζωή. Ο Ουτσέλο ήταν από τους πρώτους που εξάσκησαν τη μαθηματική προοπτική: χαρτογραφούσε ένα πλέγμα στην επιφάνεια του πίνακα ως οδηγό για το σχέδιό του, καθορίζοντας ένα κεντρικό σημείο φυγής στον ορίζοντα. Τα ακόντια των κυνηγών, τα κομμένα κλαδιά και τα κούτσουρα, η επιφάνεια του νερού και το μειούμενο μέγεθος των μορφών και των δέντρων, δημιουργούν μια αίσθηση βάθους και κίνησης στη σκηνή.