Η ανατολή του φεγγαριού δίπλα στην θάλασσα

Στο Η ανατολή του φεγγαριού δίπλα στη θάλασσα ο Φρίντριχ χρησιμοποίησε ένα από τα αγαπημένα του θέματα. Στο φως που ανακλάται στο νυχτερινό ουρανό, είναι σαν η επιφάνεια του νερού να αρχίζει να λαμπυρίζει από μόνη της,  σαν να ήταν το φως του παραδείσου. Σύννεφα έχουν μαζευτεί και το στρογγυλό σχήμα του φεγγαριού είναι μισοκρυμμένο πίσω από την συννεφιά στον ορίζοντα. Αυτό σημαίνει πως η ανατολή του φεγγαριού δεν εμφανίζεται ομοιόμορφα αλλά μοιάζει να βγαίνει από μια πύλη στα σύννεφα, δημιουργώντας ένα μαγικό παιχνίδι φωτός. Συμπληρωματικά χρώματα, που κυμαίνονται από χρυσό σε ασπριδερό κίτρινο, βιολετί και μπλε, καθορίζουν το φως και τη σκιά. Υπάρχει μια αίσθηση μεγαλείου και ενότητας του σύμπαντος. Συγκινημένοι από αυτό το θαύμα της φύσης, τρεις άνθρωποι κάθονται σε καμπυλωτούς βράχους κοντά στην ακτή, και οι σκοτεινές τους σιλουέτες μεγεθύνουν την επίδραση του λαμπερού φωτός στον ουρανό και την θάλασσα. Δύο πλεούμενα πλοία ακολουθούν μια άυλη πορεία μέσα από το νερό. Το μεγαλειώδες δράμα με το φεγγάρι ως σύμβολο της ελπίδας είναι διανθισμένο με την ποιότητα της εξωπραγματικής ομορφιάς.