Μάθημα χορού

Ο Ντεγκά (Edgar Degas) πήγαινε τακτικά στην όπερα του Παρισιού, όχι μόνο ως μέλος του κοινού, αλλά και ως επισκέπτης στα παρασκήνια και στο στούντιο χορού, όπου τον σύστηνε ένας φίλος που έπαιζε στην ορχήστρα. Εκείνη την εποχή, η όπερα στεγαζόταν ακόμη στην Rue Le Peletier και δεν είχε ακόμη μετακομίσει στο κτίριο που σχεδίασε ο Γκαρνιέ (Garnier) και το οποίο σύντομα επρόκειτο να την αντικαταστήσει. Από τη δεκαετία του 1870 μέχρι το θάνατό του, τα αγαπημένα θέματα του Ντεγκά ήταν οι μπαλαρίνες στη δουλειά, σε πρόβα ή σε ανάπαυση, και ο ίδιος εξερεύνησε ακούραστα το θέμα με πολλές παραλλαγές στη στάση και τη χειρονομία. Περισσότερο από τη σκηνική παράσταση και τα φώτα της δημοσιότητας, ήταν η εκπαίδευση και οι πρόβες που τον ενδιέφεραν. Εδώ το μάθημα φτάνει στο τέλος του - οι μαθήτριες είναι εξαντλημένες, τεντώνονται, στρίβουν για να ξύσουν την πλάτη τους, φτιάχνουν τα μαλλιά ή τα ρούχα τους, ένα σκουλαρίκι ή μια κορδέλα, δίνοντας ελάχιστη σημασία στον άκαμπτο δάσκαλο, ένα πορτρέτο του Ζυλ Περό (Jules Perrot), ενός πραγματικού δασκάλου μπαλέτου.