Το μεγαλειώδες Άιγκερ

Ο Αλεξάντρ Κάλαμ γεννήθηκε στο Βεβέυ το 1810 και μεγάλωσε στη Γενεύη σε συνθήκες φτώχειας. Η πρώτη του δουλειά ήταν στον τραπεζικό τομέα, αλλά πέρασε τον ελεύθερο χρόνο του σχεδιάζοντας το τοπίο. Ένας τραπεζίτης, ο οποίος γνώρισε το ταλέντο του, πλήρωσε για να σπουδάσει υπό τον Φρανσουά Ντιντέ, ζωγράφο τοπίων των Άλπεων, ο οποίος, παρόλο που ήταν μόλις λίγο μεγαλύτερος από τον Κάλαμ, ήταν τότε γνωστός. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος πριν η φήμη του Κάλαμ να ξεπεράσει τη φήμη του δασκάλου του. Γιορτάστηκε ως καλλιτέχνης σε όλη την Ευρώπη και τα έργα του πουλούσαν καλά. Το 1835 ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Μπερνέζε Όμπερλαντ και επέστρεφε συχνά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα επόμενα χρόνια. Δημιούργησε σκίτσα της φύσης, τα οποία στη συνέχεια επεξεργάστηκε ως ελαιογραφίες στο στούντιο του στη Γενεύη. Ο σημερινός πίνακας απεικονίζει ένα ορεινό τοπίο στις Άλπεις. Το σημείο υπεροχής που επέλεξε ο καλλιτέχνης βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη γραμμή του δέντρου ανάμεσα στο αλπικό λιβάδι, γνωστό ως Βένγκερναλπ και το πέρασμα Κλάινε Σάιντεγκ. Η κορυφή του Άιγκερ είναι ορατή ακριβώς στο κέντρο της εικόνας. Η σκοτεινή χαράδρα στο προσκήνιο και η επίδραση του φωτισμού από τον ανατέλλοντα ήλιο προσδίδουν στο βουνό μια υπέροχη και απρόσιτη εμφάνιση. Ο φωτεινότερος χρωματισμός του φόντου δίνει έμφαση στην αίσθηση του βάθους. Ένας γύπας κάθεται σε ένα βράχο σαν φύλακας. Σε αντίθεση με άλλες εικόνες του Κάλαμ των χαμηλότερων βουνών, που συχνά απεικονίζουν καταρράκτες, σκοτεινά σύννεφα και πευκοδάσος, η θέα είναι ήρεμη και γαλήνια: δεν είναι δραματική. Η εικόνα βασίζεται σε ένα σχέδιο σε στυλό και μελάνι σε ένα από τα σκίτσα του καλλιτέχνη. Για τον Κάλαμ, ωστόσο, δεν αφορούσε τη δημιουργία μιας ακριβούς αναπαράστασης της πραγματικότητας. Για αυτόν τον λόγο, η πτώση του φωτός είναι ελάχιστα ορατή στο σκίτσο και οι βράχοι στο προσκήνιο έχουν διαφορετικό σχήμα. Ο Κάλαμ εκτέλεσε επίσης μια ελαιογραφία μικρού σχήματος, στην οποία το Άιγκερ προβάλλεται από τη μικρή ορεινή λίμνη, που φαίνεται στο μεσαίο βάθος του πίνακα μας. Αυτή η μικρότερη εικόνα αναφέρεται επίσης σε μια παρόμοια εικόνα του ζωγράφου τοπίων από το Νόιενμπουργκ, Μαξιμίλιεν ντε Μερόν, ένα έργο που ήταν γνωστό στον Κάλαμ. Αυτή η εικόνα θεωρήθηκε η πρώτη ελβετική απεικόνιση ενός τοπίου στις Υψηλές Άλπεις. Ο πίνακας του Αλεξάντρ Κάλαμ ακολουθεί την παράδοση του Ρομαντισμού, που αντιπροσωπεύει τη φύση με τα πάθη ως μια πανίσχυρη δύναμη. Αυτή η εικόνα αποκτήθηκε το 1921 από ιδιωτική συλλογή από το Ίδρυμα Γκότφριντ Κέλλερ. Πριν δοθεί ως μόνιμο δάνειο στο Μουσείο τέχνης της Βέρνης το 2003, κρεμάστηκε στις ελβετικές πρεσβείες στο Παρίσι και το Ελσίνκι και στη συνέχεια στην αίθουσα συνεδριάσεων στο κτίριο του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου στη Βέρνη.