Ο Έρως φτιάχνει το τόξο του

Έμπνευση γι'αυτόν τον πίνακα ίσως ανιχνεύεται πίσω σε ένα άγαλμα το οποίο ο Ιταλός μανιεριστής ζωγράφος Παρμιτζανίνο (Φραντσέσκο Ματσόλα) θα είχε πιθανότατα δει το 1530 στη συλλογή Γκριμάνι, στην Βενετία. Ο πίνακας παρουσιάζει τον Έρωτα (επίσης γνωστό ως Amor ή Cupid), ζωγραφισμένο σε γλυπτική στάση. Το θέμα πιθανόν προέρχεται από αναφορές στην ύστερη αρχαιότητα στις οποίες ο Έρωτας, ο Ίμερος και ο Πόθος σχηματίζουν μια ερωτική τριάδα. Κατά την Αναγέννηση, αυτοί οι ρόλοι επαναπροσδιορίστηκαν ως ουράνιος και γήινος έρωτας. Ο Παρμιτζανίνο σχολιάζει τη δυσκολία στην επιλογή μεταξύ των δύο.

Το έργο εμφανίστηκε στον κατάλογο απογραφής του Φραντσέσκο Μπαϊάνρντο της Πάρμα, ο οποίος ήταν φίλος και πάτρονας του Παρμιτζανίνο. Ο βιογράφος καλλιτεχνών της ύστερης Αναγέννησης Τζόρτζιο Βαζάρι γράφει ότι ο Μπαϊάρντο παρήγγειλε τον «Cupido che fabbrica di sua mano un arco.» («Arco» μπορεί επίσης να μεταφραστεί ως «τόξο.») Ο πίνακας κληρονομήθηκε στον Μαρκαντόνιο Καβάλκα και αργότερα πέρασε στον Αντόνιο Πέρεζ, γενικό γραμματέα του κράτους επί Φιλίππου Β' της Ισπανίας, ο οποίος τον πήρε μαζί του εκεί. Το 1579 ο Πέρεζ έπεσε σε δυσμένεια, και εξαναγκάστηκε να πουλήσει στον πίνακα σε έναν απεσταλμένο του Ροδόλφου Β', Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πώληση ωστόσο παρεμποδίστηκε από το ισπανικό στέμμα, από το οποίο αποκτήθηκε και έφθασε στην Πράγα το 1603, μαζί με το Κρόνος και το Ιώ και Γανυμήδης απαγάγονται από τον αετό του Κορέτζο. Μεταφέρθηκε στο Schatzkammer της Βιέννης το 1631.