Oleg Dmitrovich Jefimenko
Ο δημιουργός μετατρέπει το περιστρεφόμενο τρενάκι της καθημερινότητας σε κάτι παρατηρήσιμο, αφιερώνοντας τις χαμένες χαρές και λύπες σε μια πολύτιμη οντότητα που φαίνεται να δικαιολογεί μια φαινομενικά χαοτική ύπαρξη. Για τον παρατηρητή, η Τέχνη αποτελεί μία απόδραση από την προσωπική μας προοπτική, προσφέροντας κάτι φρέσκο και νέο που απευθύνεται ευθέως σε αυτοερμηνείες, προκαλεί τις αντιλήψεις και συγκεντρώνει συναισθήματα και αναμνήσεις, μετατρέποντάς τα σε κάτι ουσιαστικό.
Την Γυμνή πραγματικότητα μπορεί να μην την ενδιαφέρει το νόημα, να μην ασχολείται με την λογική και συστηματικά να αποδομεί τα μικρά επιχειρήματα που λέμε στον εαυτό μας, μεταβάλλοντας και παραμελώντας τα σχέδιά μας. Ίσως γι΄αυτό, ενώ είναι μαγευτικά, σύνθετα και πανέμορφα, τα στοιχεία της φύσης δεν θεωρούνται τέχνη.
Απολαύστε με την ησυχία σας αυτό το έργο. Η ισορροπία, η συμμετρική αρμονία και η ομορφιά συνιστούν την πρωτοτυπία της σύνθεσης - γεμάτη ενέργεια αλλά και ταυτόχρονα ανακουφιστική, χαοτική αλλά εύθραυστη. Οι καλλιτέχνες θα κατέτασσαν το έργο στον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό, ενώ οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι πρόκειται για Μαγνητικά Πεδία. Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται για ζωγραφική· είναι το αποτέλεσμα διαλόγου μεταξύ φύσης και πνεύματος.
Ενώ παρατηρείτε αυτό το έργο, αναλογιστείτε τους επίμονους νόμους της φύσης, την σταθερή πορεία της φυσικής και την πραγματικότητα στην ωμή της έννοια, αμείλικτη και αμετάβλητη. Τώρα εστιάστε σε αυτούς που σχεδίασαν το πείραμα, που αλληλεπιδρούν με το σύμπαν, το αποκαλύπτουν ενώ παραμένουν μέρος τους. Καθώς τα θαυμάζουμε, σκεφτείτε πως είμαστε οι γιοι και οι κόρες του Big Bang, ένα ποτάμι από σωματίδια αστερόσκονης, ένα σύμπαν τόσο πολύπλοκο ώστε να θαυμάζει την πολυπλοκότητα του σύμπαντος.
Μήπως μόλις περιγράψαμε μια Καλλιτεχνική-Πραγματικότητα; Αυτό το θαύμα προς το φυσικό και το καθημερινό εύκολα πνίγεται από τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Φυσικά, καθώς δεν είμαι επιστήμονας, είναι δύσκολο να δω πέρα απ' αυτό. Δεν γνωρίζω τίποτα για τον μαγνητισμό, αλλά έχω εκτεθεί στην έλξη.
Η έλξη είναι άλλη μια φυσική, αμείλικτη και βίαιη ιδιότητα της φύσης. Συχνά μας παρακινεί, μας συνθλίβει ή μας ωραιοποιεί με τους μυστηριώδεις τρόπους της, κι ακόμα παλεύουμε να την ανακαλύψουμε, να την κατανοήσουμε και, αντίθετα με άλλους νόμους της φύσης, την θαυμάζουμε απεριόριστα. Η έλξη, σαν την τέχνη και αντίθετα από τους μαγνήτες, είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος να προσδώσει κανείς νόημα, καθώς μας τοποθετεί στους δύο πόλους του καλλιτεχνικού διαλόγου. Γινόμαστε ο Δημιουργός, καταστρώνοντας τις πράξεις μας προς ό,τι μας έλκει, οι προκλήσεις και οι χαρές ξαφνικά αποκτούν νόημα στο ευρύτερο πλαίσιο. Παράλληλα, γινόμαστε και Παρατηρητής, αποδέκτες ενός νέου φάσματος οπτικών που θέλουμε να εστερνιστούμε και να λατρέψουμε. Τα πάντα είναι μια σύμπτωση, καθώς μέσα στο χάος εμείς αναλογιζόμαστε το νόημα.
Ίσως αυτό είναι ο λόγος γιατί στο δυναμικό πεδίο έλξης είναι εύκολο να απολαύσει κανείς τα μικρά μοτίβα του φυσικού κόσμου και να τα θεωρήσει έργα τέχνης: τα κρυστάλλινα κύμματα που αντανακλούν το ηλιοβασίλεμα, το ανεπαίσθητο φτερούγισμα ανάμεσα στους αμμόλοφους ή το τραγούδι μιας ξεχασμένης τσαγιέρας. Η ψυχική μας κατάσταση επιδέχεται καλλιτεχνικής ερμηνείας, καθώς ψάχνουμε το νόημα έξω από τον πίνακα, την ταινία ή το τραγούδι και μέσα στην ιστορία που οι ίδιοι γράφουμε.
- Artur Deus Dionisio