Τζιοβάνι Μπολντίνι
Από τις 8 Μαρτίου εώς και τις 3 Ιουνίου του 2018 το Ρεικσμουζέουμ (κρατικό μουσείο της Ολλανδίας) παρουσιάζει μία υπέροχη έκθεση, την Υψηλή κοινωνία, που καλύπτει τέσσερις αιώνες αίγλης σε προσωπογραφίες από τους μεγάλους ζωγράφους της ιστορίας της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων των Κράναχ, Βερονέζε, Βελάθκεθ, Ρέινολντς, Γκένσμπορο, Σάρτζεντ, Μούνκ και Μανέ. Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα γι'αυτή την υπέροχη έκθεση εδώ. Ωστόσο, αν δεν μπορείς να επισκεφθείς το Άμστερνταμ έχουμε κάτι ιδιαίτερο για σένα - θα παρουσιάσουμε μερικές από τις υπέροχες προσωπογραφίες από την έκθεση στο DailyArt. Μπορείς να δεις τα άλλα έργα από την έκθεση Υψηλή κοινωνία στο αρχείο μας:)
Καμία άλλη προσωπικότητα δεν ενσαρκώνει τις σκανδαλώδεις υπερβολές και τα εκκεντρικά ξεφαντώματα της Μπελ Επόκ τόσο καλά όσο η φανταχτερή μαρκησία Λουίζα Καζάτι. Mε ύψος ένα ογδόντα, λεπτή σαν τσουγκράνα, με κατάλευκη επιδερμίδα, μάτια υπερβολικά μακιγιαρισμένα και μαλλιά βαμμενα είτε με φλογερό κόκκινο ή σμαραγδένιο πράσινο, η εμφάνισή της ήταν αξέχαστη. Ήταν μαικήνας σχεδιαστών μόδας όπως ο Μαριάνο Φορτούνι (1871-1949) και ο Πωλ Πουαρέ (1879-1944), και φόρεσε τις πιο εκκεντρικές κατασκευές - ένα φόρεμα φτιαγμένο από λάμπες συνδεδεμένο με μια γεννήτρια, ή ένα φτιαγμένο από φτερά παγωνιού από τα δικά της πτηνά. Φόρεσε ζωντανά φίδια για κοσμήματα και τριγύρισε την Βενετία όπου ζούσε στο Palazzo Venier dei Leoni (που τώρα στεγάζει την συλλογή Πέγκυ Γκούγκενχαïμ) μ'ένα ζευγάρι γατόπαρδους σε λουριά. Στα πολλά θρυλικά πάρτυ που οργάνωνε στην Βενετία και αργότερα στο νησί Κάπρι και στο Palais Rose στο Βεζινέ ακριβώς έξω από το Παρίσι (πρώην κατοικία του Ρομπέρ ντε Μοντεσκιού Φεζανσάκ), η σαμπάνια έρρεε άφθονη ενώ δεν έλειπε η κοκαίνη και το όπιο. Οι καλεσμένοι ήταν η πραγματική αφρόκρεμα της υψηλής κοινωνίας και του αβάν-γκαρντ από τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β' της Γερμανίας (1859-1941) εώς και των ιδρυτή του Ρωσικών Μπαλέτων, Σεργκέι Πάβλιβιτς Ντιαγκίλεφ (1872-1929) και από τον φουτουριστή ζωγράφο Αλμπέρτο Μαρτίνι (1876-1954) μέχρι τον μυθιστοριογράφο Μισέλ Ζωρζ Μισέλ (1883-1985), ο οποίος εμπνεύστηκε πολλούς από τους χαρακτήρες του από εκείνη. Λαμβάνοντας υπόψιν την φιλοδοξία της να γίνει ένα «ζωντανό έργο τέχνης» δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως πόζαρε για περίπου διακόσιες προσωπογραφίες, συμπεριλαμβανομένης μιας χάλκινης προτομής του Τζέικομπ Έπσταïν (1880-1959) και φωτογραφίες του Μαν Ραίη (1890-1976). Το 1932, η Καζάτι εξάντλησε την περιουσία της οικογένειάς της και είχε συσσωρεύσει χρέη που έφταναν τα δεκάδες εκατομμύρια. Τα υπάρχοντά της δημοπρατήθηκαν και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της πίνοντας τζιν και διοργανώνοντας τελετoυργίες σ'ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου κοντά στο Χάροντς στο Λονδίνο.
Έψαχνε τους κάδους για απομεινάρια υφασμάτων για να τα χρησιμοποιήσει σαν αξεσουάρ μόδας και έβαζε μαύρο βερνίκι παπουτσιών γύρω από τα μάτια της αντί για μολύβι. Στη ζωή της βασίστηκε το θεατρικό έργο Η Κοντέσα, του 1965 με πρωταγωνίστρια την Βίβιαν Λι και η ταινία Όταν η Γυναίκα Θέλει (A Matter of Time) του 1976 με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Τις περασμένες δεκατίες, μεταξύ άλλων, οι σχεδιαστές Τζον Γκαλιάνο, Αλεξάντερ ΜακΚουίν και Κάρλ Λάγκερφελντ βάσισαν τις συλλογές τους στην εμφάνιση της.
Τα λέμε αύριο!