Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (1851 - 1938) ήταν Έλληνας γλύπτης που δημιούργησε πολλά έργα με μυθολογικό θέμα. Ξεκίνησε τις σπουδές του 19 ετών στην Αθήνα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έγινε δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, όπου τα έργα του έτυχαν πολλών επαίνων και βραβείων. Δυστυχώς, το 1878 υπέστη νευρικό κλονισμό και κατέστρεψε πολλά από τα γλυπτά του. Ο Χαλεπάς διαγνώστηκε με ψυχική νόσο και κλείστηκε σε άσυλο. Η μητέρα του πίστευε ότι η αιτία της ασθένειάς του ήταν η γλυπτική. Ο Χαλεπάς επέστρεψε στην ενεργό δράση το 1916 λίγο πριν τον θάνατο της μητέρας του. Έλαβε πολλά βραβεία και τιμές. Πέθανε το 1938, σε ηλικία 87 ετών. Οι αιτίες της ψυχικής του ασθένειας, πάντως, δεν μπόρεσαν να προσδιοριστούν.
Το έργο αυτό, το οποίο ολοκληρώθηκε έναν χρόνο μετά την περιπέτεια υγείας που είχε, απεικονίζει έναν σάτυρο (μισός άνθρωπος και μισός τράγος) και τον Έρωτα, θεό της αγάπης. Κάποιοι κριτικοί πιστεύουν ότι το άγριο πρόσωπο του Σάτυρου και η απόγνωση του Έρωτα ίσως συμβολίζουν την σχέση του Χαλεπά με τον πατέρα του, ο οποίος δεν τον εκτιμούσε ούτε στήριζε την τέχνη του. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά εγώ προτιμώ να πιστεύω ότι είναι απλώς ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δύο όμορφα πλάσματα.
- Rute Ferreira
Αν θέλετε να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας για τα Ελληνικά γλυπτά, σας προτείνουμε να διαβάσετε το άρθρο "Τα Αρχαία Ελληνικά Γλυπτά που όλοι πρέπει να γνωρίζουν" στο DailyArt Magazine.