Ο Δάντης ξεφεύγει από τα τρία θηρία

Οι εικονογραφήσεις του Γουίλιαμ Μπλέικ για τη Θεία Κωμωδία του Δάντη Αλιγκιέρι έχουν περιγραφεί σαν το «ένδοξο αποκορύφωμα» της τέχνης του. Γραμμένο στις αρχές του 14ου αιώνα, αυτό το επικό ποίημα αφηγείται το φανταστικό προσκύνημα του Δάντη προς τον Παράδεισο μέσα απ' την Kόλαση και το Kαθαρτήριο. Με ανάθεση από τον τελευταίο μαικήνα του, Τζον Λίνελ (John Linnell), ο Μπλέικ παρήγαγε 102 εικονογραφήσεις για τη Θεία Κωμωδία μεταξύ του 1824 και ως το θάνατό του το 1827. Αυτά τα σχέδια ποικίλουν από προκαταρκτικά σκίτσα έως πλήρως ολοκληρωμένες ακουαρέλες. Μόνο επτά από αυτά τα έργα χαράκτηκαν για την έκδοση του Λίνελ. Η προσωπική θεολογική φιλοσοφία του Μπλέικ τον οδήγησε όχι μόνο να εικονογραφήσει, αλλά να σχολιάσει, και μάλιστα να επικρίνει, την Καθολική ερμηνεία της σωτηρίας από τον Δάντη, λέγοντας ότι "ο Δάντης είδε Διαβόλους εκεί που εγώ δεν βλέπω κανέναν - βλέπω μόνο το Καλό." Ο πλούσια χρωματισμένος Δάντης που τρέχει μακριά από τα Τρία Θηρία απεικονίζει την εναρκτήρια σκηνή στο έργο. Ο Δάντης, τρέχοντας μακριά από τα σκοτεινά δάση που κατοικούνταν από άγρια ​​ζώα -συμβολισμοί των κοσμικών αμαρτιών- συναντά τον Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο, ο οποίος γίνεται ο οδηγός του στους τρομακτικούς κύκλους της Κόλασης και του Καθαρτηρίου.

Υ.Γ. Δες εδώ πώς ο Μπλέικ εικονογράφησε το πιο γνωστό βιβλίο στον κόσμο, τη Βίβλο! (Οι εικονογραφήσεις του, ωστόσο, δεν φαίνονται πολύ θρησκευτικές!)