Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι
Συνεχίζουμε αυτό το μήνα που είναι αφιερωμένος στην έκθεση «Καραβάτζιο και Μπερνίνι» ("Caravaggio & Bernini"), στο μουσείο Kunsthistorisches στη Βιέννη που συνεχίζεται έως τις 20 Ιανουαρίου 2020. Είναι μια έκθεση που πραγματικά δεν πρέπει να χάσετε φέτος! Και αν δεν μπορείτε να πάτε στη Βιέννη, συνεχίστε να διαβάζατε το DailyArt τις ερχόμενες τρεις Κυριακές :)
Αυτός ο πίνακας της Μαρίας Μαγδαληνής από την Αρτεμίσια Τζεντιλέσι (Artemisia Gentileschi) που χρονολογείται μεταξύ 1613 και 1620, φιλοτεχνήθηκε στη Φλωρεντία τα χρόνια που πέρασε η ζωγράφος εκεί, και ξαναήρθε στην επιφάνει το 2011. Ο πίνακας παρουσιάζει μια εντελώς πρωτότυπη ερμηνεία ενός δημοφιλούς θέματος του 17ου αιώνα. Σε εκείνη την περίοδο, η Μαρία Μαγδαληνή θεωρείτο μια γυναίκα που μετανόησε από την αμαρτωλή ζωή της, όταν έγινε πιστή οπαδός του Ιησού, απορρίπτοντας δραματικά ένα αμαρτωλό παρελθόν ως πόρνη και αγκαλιάζοντας ένα ευσεβές μέλλον. Οι καλλιτέχνες απεικόνιζαν συχνά το θέμα της μεταστροφής με μια πλημμύρα παραδεισένιου φωτός που κάλυπτε το πρόσωπο και τoν κορμό της. Απεικονιζόμενη με ένα αισθησιακό σώμα και πλούσια μαλλιά, συνήθως ένωνε τα χέρια της προσευχόμενη ή άγγιζε ένα σύμβολο, πιο συχνά ένα κρανίο, που αντιπροσωπεύει τον υλικό κόσμο της αμαρτίας, ή ένα βιβλίο ως υπόσχεση της αιώνιας ζωής για την οποία πρέπει να αγωνιστεί μέσω του διαλογισμού και της προσευχής. Η έκφραση της Μαρίας Μαγδαληνής συνήθως εξέφραζε τύψεις, αφοσίωση, θεία μεταφορά ή στοχασμό.
Αυτό που είναι μοναδικό στη ζωγραφική της Τζεντιλέσι είναι η επίκληση μιας ηρωίδας που κατακλύζεται από βαθιά προσωπική ικανοποίηση καθώς παραδίδεται πλήρως στον Θεό, αγαλλιάζοντας με την νεοαποκτηθείσα της πίστη. Σε μια αναφορά στο αμαρτωλό παρελθόν της, η πουκαμίσα της γλιστράει για να αποκαλύψει τον δεξιό ώμο της και να υπαινιχθεί το πλούσιο στήθος της. Καθώς η στιγμή της μεταστροφής την αποροφάει, ρίχνει πίσω το κεφάλι της σε στάση που παραπέμπει σε βάσανα και πάθη, αλλά το αχνό της χαμόγελο είναι πειστήριο της γαλήνης που την περιμένει στο νέο της μονοπάτι. Ο λαιμός και το πάνω μέρος του κορμού της λούζονται με φως. Δεν μελετά κανένα συγκεκριμένο αντικείμενο - κανένα κρανίο, σταυρό ή κείμενο. Το μυροδοχείο, που συνήθως κρατάει, απουσιάζει. Η Μαγδαληνή δεν κατευθύνει το βλέμμα της σε μια αόρατη ουράνια δύναμη, αλλά ανταποκρίνεται σε ένα εσωτερικό όραμα. Δεν υπάρχουν δάκρυα ή σημάδια συναισθηματικής αναταραχής. Τα ενωμένα χέρια της δεν εκφράζουν ούτε προσευχή ούτε γήινη παραίτηση, αλλά απλώς αγκαλιάζουν τα γόνατά της για να τα τραβήξουν χαρούμενα στον κορμό της. Η Μαρία Μαγδαληνή είναι λουσμένη στο φως της πνευματικής λάμψης - Η Αρτεμισία την παρουσίασε σε κατάσταση ηρεμίας τη στιγμή της μετάβασης από την αμαρτωλή της φύση στην Άγια. JWM
ΥΓ. Διαβάστε για την Αρτεμίσια Τζεντιλέσι, που ξεπέρασε ένα βιασμό και για την εκδίκηση της εδώ. Γυναίκα με κότσια!