Εντμόνια Λιούις

Είναι Μάρτιος και φυσικά συνεχίζουμε τον εορτασμό του Μήνα Ιστορίας των Γυναικών.

Θυμάστε την Εντμόνια Λιούις; Περισσότερο από μία εβδομάδα πριν παρουσιάσαμε ένα από τα γλυπτά της. Τα έργα των καλλιτεχνών πολλές φορές μιλάνε για τους ίδιους, αλλά κάποιες φορές τείνουμε να ξεχνάμε ότι όλοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες ήταν πραγματικοί άνθρωποι. Πολύ σπάνια δείχνουμε φωτογραφίες στο DailyArt. Επομένως, να 'τη - μία φωτογραφία της Εντμόνια.

Δεν είχε εύκολη ζωή. Ήταν μία γυναίκα στην αποπνικτική για τις γυναίκες κοινωνία του 19^ου αιώνα. Ήταν πολύ δύσκολο για μία γυναίκα εκείνη την εποχή να ακολουθήσει καλλιτεχνική καριέρα. Η ίδια μάλιστα ήθελε να γίνει γλύπτρια, πράγμα ακόμη δυσκολότερο. Πέρα από αυτό, ήταν το ορφανό παιδί ενός Αφροαμερικανού πατέρα και μίας ιθαγενής γυναίκας. Παρ' όλες αυτές τις δυσκολίες, τα κατάφερε και στην πορεία επαναπροσδιόρισε την έννοια του γλύπτη στο 19^ο αιώνα. Πρέπει να ήταν πολύ γενναία.

Πέτυχε διεθνή αναγνώριση. Εκπαιδεύτηκε στο Κολέγιο Όμπερλιν και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Βοστώνη, όπου έφτιαξε προτομές και μενταγιόν επιφανών πολιτικών, συγγραφέων, και υπέρμαχων της κατάργησης της δουλείας. Το 1865 μετακόμισε στη Ρώμη, όπου έγινε μέλος μίας ενεργής κοινότητας Αμερικανών και Βρετανών καλλιτεχνών που ζούσαν στο εξωτερικό. Υιοθέτησε μία νεοκλασική τεχνοτροπία που ήταν τότε ιδιαιτέρως δημοφιλής και εμπνεύστηκε από ιστορίες της Βίβλου και της κλασικής μυθολογίας, καθώς επίσης και από την ιστορία των Αφροαμερικανών. Το γλυπτό της «Για πάντα ελεύθεροι» (1867) απεικονίζει ένα ζευγάρι Αφροαμερικανών όταν ακούει για πρώτη φορά τα νέα για τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Το έργο αυτό έκανε έναν κριτικό να δηλώσει: «Κανένας, ακόμη και κάποιος υποστηρικτής της δήλωσης "Το βαμβάκι είναι βασιλιάς", δε θα μπορούσε να κοιτάξει αυτό το γλυπτό και να μη νιώσει βαθύτατα συναισθήματα». Αν και η Λιούις γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία για αρκετές δεκαετίες, πέθανε στην αφάνεια.

ΥΓ. Εδώ μπορείς να διαβάσεις την ιστορία των θαυμάσιων γλυπτών και της μυστηριώδους ζωής της Εντμόνια Λιούις. <3